De dag waarop ik tachtig werd

Donderdag 15 juli 1937 was voor ons Moeke een vermoeiende, tropische dag. Bij 30° C werden de vensters van de geboortekamer gesloten. Een jaar eerder de gezinsfoto voor het woonhuis, met rechts de ’kraamkamer’. Voor een tweede doopnaam gaf mevrouw Louise Lammers-Eysbouts de oplossing: “mijn zoon is vandaag jarig, geef straks bij de doop de naam Lambertus.” Jammer genoeg was hij nog twee jaar verwijderd van zijn priesterwijding, anders had hij graag zelf het sacrament toegediend.

Opgegroeid tussen zes broers en twee zussen: hierna werden, zelfs in oorlogstijd, nog drie kiendjes gekògt. In 1942 meldde Moeke me aan bij de zusters van de kakschool, de bewaarschool. Met Sinterklaas plakten we van zwart papier een stoomboot; voor de rook uit de schoorsteen deelde de zuster witte watten uit. De stilte werd slechts onderbroken door de roep uit de koekoeksklok.

De eerste klas was bij mister Bernards én bij juffrouw Hoekstra. Na enkele dagen in de tweede klas werd de Petrusschool door de Duitsers in brand gestoken. En zo bleven we maanden verstoken van onderwijs. In het dorp vond men noodlocaties, statistieken wijzen op de leerachterstand.

Jaarlijks bracht Bart (Lambertus) Lammers een felicitatiebezoek, met een handdruk? Ik weet het niet, thuis was die begroeting er niet. Als men er al aan dacht, was het: Gefeliciteerd! Een auto-ongeluk in januari 1951 kostte de Eerwaarde het leven. Moeke: “bij ons is er ène na genoemd”. Daar werd ik mee bedoeld, en dáárom die jaarlijkse felicitatie!

Ik volgde de vakopleiding bij de LTS in Uden. Een week na de diploma-uitreiking stond ik in het volle bedrijfsleven. Vervulde de militaire dienstplicht waarin ik ook m’n echtgenote leerde kennen. Door haar meerdere talen rijk, maakten we talloze studiereizen. Zij legde die uitgebreid en letterlijk ‘geschreven’ vast.

Vóór mijn zeventigste als bloeddonor de honderdste donatie, het streven vóór m’n tachtigste tweehonderd verhalen voor de website van BHIC, werd overschreden. Zestien jaar vrijwilliger, als een van de oudsten bij het Prehistorisch Dorp in Eindhoven. Na negen jaar op de PC met Vista noodgedwongen naar Windows 10 verwezen en toen begon de ellende. Het wiel was opnieuw uitgevonden, met meer handelingen dan voordien, déze bijdrage kostte me daardoor veel energie.

M’n tachtigste vierend op de dag zelf en op de nog steeds aanwezige locatie én met alle broers en zussen, verder neven en nichten. Genodigden stapten door een stalen karrenreep die in de werkhuisingang stond, met daarachter vaders versierde werkruimte. Feestend tussen de houtbewerkingsmachines met achterin mansgroot in verlichte vorm “80”. Sinds enkele jaren oogt het werkhuis steeds meer als een museum.

Door m’n petekind werd ik verrast met Rini op zunne praotstoel, een geïllustreerd verhalenboek met meer dan vijftig gepubliceerde vertellingen van de BHIC website van bovengenoemde auteur. Het was haar éérste lay-out, tekst te midden en achtergrond kleurige afbeeldingen uit het verhaal, aangevuld met enkele reacties van lezers, kortom een prachtige uitgave! Yolanda nogmaals bedankt!! Een beknopte inhoud van een ‘Rijk Rooms gezin’ uit de vorige eeuw.