Is er één Erpse (of Erpenaar) beroemder dan Anky van Grunsven? Natuurlijk niet. Zeven maal ruiter van het jaar, sportvrouw van het jaar 1994 en zelfs ruiter van de eeuw in 2001, over gebrek aan erkenning heeft de Olympisch kampioene dressuur Theodora Elisabeth Gerarda (Anky) van Grunsven niet te klagen.
Ze werd op 2 januari 1968 in Erp geboren en begon al op haar zesde met paardrijden. Althans… haar eerste Shetlandse pony Heleentje was er in het begin alleen maar om te poetsen en te borstelen. Na de eerste lessen van haar vader werd zij lid van de ponyclub in Erp. Vanaf haar 7e jaar ging zij wedstrijdjes rijden, wat haar in het begin echt nog niet zo goed af ging.
Haar eerste echte eigen paard heette Prisco. Met hem reed Anky in 1980 haar allereerste dressuurwedstrijd. In 1988 deed ze met Prisco voor het eerst aan de Olympische Spelen mee. Individueel eindigde ze toen als 26e, terwijl het Nederlandse team in de landenwedstrijd 5e werd.
Tien jaar van leren en ervaring opdoen leidde haar en Prisco naar haar eerste Nederlandse kampioenschap in 1990. Het jaar daarop werd ze voor de tweede keer Nederlands dressuurkampioen, ditmaal met Bonfire. Dit gouden duo behaalde in totaal negenmaal de nationale dressuurtitel. In 1992 werden ze 4e bij de Olympische Spelen en wonnen ze zilver in de landenwedstrijd.
In 1994 werd Anky in Den Haag wereldkampioene op het onderdeel Kür op Muziek. Met Bonfire won ze vijf keer de Wereldbekerfinale. De eerste keer was dat in 1995 in Hollywood, waarbij “Bonfire’s Symphony” als kürmuziek een grote rol speelde. Daarna triomfeerde ze in 1996 in Gothenburg, in 1997 in ’s-Hertogenbosch, 1999 in Dortmund en in 2000 opnieuw in ’s-Hertogenbosch.
Ook tijdens de Olympische Spelen ging het steeds beter: in 1996 won ze individueel de zilveren medaille en ook in de landenwedstrijd werd zilver gehaald. De bekroning voor paard en ruiter kwam tenslotte tijdens de Olympische Spelen van 2000 in Sydney: goud (en zilver in de landenwedstrijd). Het was een mooi einde voor de sportcarrière van Bonfire.
Wat niemand echt voor mogelijk had gehouden, presteerde Anky met Salinero in 2004 in Athene: opnieuw werd ze Olympisch kampioene, met een paard dat pas aan het begin van zijn carrière stond. Maar dat het Olympisch goud geen toevalstreffer was, bleek wel uit het winnen van de Wereldbekerfinale in 2004 en 2005, ook met Salinero, achtereenvolgens in Düsseldorf en in Las Vegas.
Anky heeft inmiddels een zoon (2004) en een dochter (2007).
Ze werd op 2 januari 1968 in Erp geboren en begon al op haar zesde met paardrijden. Althans… haar eerste Shetlandse pony Heleentje was er in het begin alleen maar om te poetsen en te borstelen. Na de eerste lessen van haar vader werd zij lid van de ponyclub in Erp. Vanaf haar 7e jaar ging zij wedstrijdjes rijden, wat haar in het begin echt nog niet zo goed af ging.
Tien jaar van leren en ervaring opdoen leidde haar en Prisco naar haar eerste Nederlandse kampioenschap in 1990. Het jaar daarop werd ze voor de tweede keer Nederlands dressuurkampioen, ditmaal met Bonfire. Dit gouden duo behaalde in totaal negenmaal de nationale dressuurtitel. In 1992 werden ze 4e bij de Olympische Spelen en wonnen ze zilver in de landenwedstrijd.
Wat niemand echt voor mogelijk had gehouden, presteerde Anky met Salinero in 2004 in Athene: opnieuw werd ze Olympisch kampioene, met een paard dat pas aan het begin van zijn carrière stond. Maar dat het Olympisch goud geen toevalstreffer was, bleek wel uit het winnen van de Wereldbekerfinale in 2004 en 2005, ook met Salinero, achtereenvolgens in Düsseldorf en in Las Vegas.
