De Gestelseweg biedt in elk seizoen een prachtig aanzicht. De bomen van Den Eikenhorst en Sparrenrijk verrassen je vaak met hun mooie kleurenpracht. In een scherpe bocht van de Gestelseweg ligt het historierijke pand 'Esschenreen'.
landhuis Esschenreen aan Gestelseweg 10
Dit landhuis ligt als een blikvanger in het hart van de toegangslaan naar Esch en draagt de naam “Esschenreen”. In de voorgevel zit een gevelsteen waarop staat: Wed. P.M.T. de Bruin en de datum 7-8-1923. Het dak is gedekt met riet . Aan de westkant is in 1984 door architect Steenbeeke uit ’s Hertogenbosch een uitbreiding gerealiseerd. Deze toegangspartij heeft een plat dak. Het pand heeft fraaie tuindeuren met kleine roedeverdelingen. Het hele huis wordt omgeven door struiken en bomen waaronder een Japanse Esdoorn. Vanuit de voorkamer heeft men een prachtig uitzicht op landgoed den Eikenhorst.
Vroeger was er tussen Boxtel en Esch een grote heidevlakte. Deze vlakte droeg de naam Esschenreen en maakte deel uit van de gemeint. De Essche Gemeint werd in 1301 door de Brabantse Hertog tegen een jaarlijkse cijns aan de ingezetenen van Esch uitgegeven. In de Meierij had bijna ieder dorp een gemeint waar de daartoe gerechtigden turf mochten steken of hei konden vlaggen voor de potstalbemesting. De Essche mensen konden hier ook hun schapen en ander vee laten hoeden. De gemeente van Esch gebruikte de witte zandgrond voor het onderhoud van de wegen. De weduwe van P. de Bruin kocht rond 1920 van de gemeente een perceel uit deze heidevlakte en liet er voor fl. 4000 het landhuis op zetten. Na haar overlijden kocht Lambertus Jacobus de Greef het pand. Deze verhuurde het aan de familie Van der Eerden die een bonthandel in Brussel bezat.
In brand
Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog werd de villa bewoond door de familie Reynders. Deze familie, met name de zonen Ben en Eduard, hebben een belangrijke rol gespeeld in het verzet tegen de Duitsers. In de nacht van 21/22 juni 1943 stortte een Halifax II JD205 van het 77 squadron neer in de omgeving van Hal. De bommenwerper was opgestegen van de basis Elvington voor een aanval op Krefeld. Op de terugreis werd het toestel in brand geschoten. R. King en A. Currie verloren daarbij het leven.
Drie bemanningsleden werden gevangen genomen en twee wisten te ontsnappen namelijk A. Hagan en F. Hawthorne. Hawthorne wist België te bereiken maar viel daar alsnog in Duitse handen. Alfred Hagan, luitenant bij de Royal Air Force, overleefde de sprong en kwam in Sparrenrijk terecht. Gealarmeerd door Bertus de Greef ging Eduard Reynders er heen en bracht hem in veiligheid. Alfred werd in een schuilplaats onder het rieten dak van de villa verstopt en later door Ton Schrader met een auto in Esch opgehaald voor de oversteek naar Engeland. De boomrijke Van Lieshoutlaan loopt dwars door het bosgebied Sparrenrijk. Begin mei 1944 kwamen 4 mensen over deze laan naar Esschenreen en vroeger onderdak voor de piloten Charles D. Cook en Mike Fedoruk. Ook zij vonden voor 6 weken onderdak bij de familie Reynders.
In de uiterste hoek van de tuin was een ondergrondse schuilplaats. Hierin verborg zich politieman Van Dijk, die op 6 september 1944 uit de transporttrein Vught-Sachsenhausen gesprongen was. Zoon Ben kon ontkomen naar Engeland. Eduard Reynders echter werd in Esch opgepakt en op 7 september 1944 op de trein naar Sachsenhausen gezet. Deze trein kwam van Vught nagenoeg langs zijn ouderlijk huis. Godzijdank overleefde hij dit concentratiekamp. In mei 2001 bracht Eduard Reynders na een halve eeuw een bezoek aan Esschereen en het klooster Sancta Monica in Esch.
Geen ruit meer heel
Na de oorlog was er geen ruit meer heel van de villa. Duitse soldaten hadden de nabij gelegen spoorbrug reeds op 17 september 1944 opgeblazen. Tegen het einde van de oorlog werd Esschenreen in beslag genomen door de Duitsers en ingericht als commandopost.
De familie Reynders bleef op Esschenreen wonen tot 1961. De villa werd daarna bewoond door Joop en Rina de Greef die het pand in 1992 kochten. In 2004 boden ze het landhuis te koop aan. Tony Boumans en Fried den Biggelaar kochten toen de villa en zijn tot op heden de gelukkige eigenaars van dit mooie pand.
Bron Giel Konings, Mijn verhaal Esch 1940-1948, (isbn 90-9014511-7) Brief van 31 oktober 2000, geschreven door Eduard Reynders. Ing. K.Laurijssens,De Essche Geschiedenis in vogelvlucht, archief van de gemeente Haaren. De monumenten van Haaren Helvoirt Esch Biezenmortel, 2002 Vlugschrift van de Kleine Meijerij 2002, 2, Blz 41/47 Persoonlijk archief N. v.d. Langenberg-Scheepers Bijgewerkt februari 2020 door N. v.d.Langenberg-Scheepers Foto, N.v.d. Langenberg-Scheepers
