Dit verhaal gaat over de verhevenheid die de geestelijkheid zichzelf toedichtte en kreeg toegedicht. Thuis merkte ik dat wel aan het gedrag van mijn heerooms; zij hadden een speciale roeping; zij waren uitverkorenen van God.
Cor Luijsterburg en Louis Raaijmakers waren misdienaar in de jaren ’50. Toen Louis vorig jaar met Cor over die verhevenheid sprak had hij daar een heel sprekende anekdote bij die Louis toen heeft opgenomen.
Cor had een priesterroeping en ging studeren aan het kleinseminarie in Nieuw Ginneken. Over verhevenheid vertelde hij het volgende: Het was in ons dorp gewoonte dat wie bekend was achterom kwam voor bezoek. Zo ook bij de pastorie, waar Marie, de pastoorsmeid, (over verhevenheid gesproken) de mensen ontving in de keuken. Dat gold natuurlijk ook voor Cor en zijn ouders tot… Cor naar het seminarie ging. Hij kwam toen maar een paar keer per jaar naar huis en als seminarist werd hij door de pastoor zelf gevraagd te komen vertellen over zijn opleiding. Hij werd hiervoor door pastoor Kuijpers persoonlijk ontvangen in de voorkamer en, jawel, door de voordeur.
Gisteren, tijdens onze wandeling, vertelde Cor een mooie aanvulling op deze anekdote: Hij kreeg bij zijn bezoek ook een sigaar.
De oorspronkelijke versie van dit verhaal verscheen eerder in: Louis Raaijmakers, Altaaroffer: over Anselmus Musters, priester en oorlogsheld, Tilburg (Uitgeverij Aan Het Park) 2022.
Slecht te verteren, dit soort verhalen. In mijn omgeving had men het over de huishoudster van de pastoor, of juffrouw die en die.
Als ik een sigaar ruik(zeer zelden in deze tijd), zie ik nog de pastoor voor me en een oom van mij.
