In de vergadering van 21 april 1980 besloot de gemeenteraad van Etten-Leur aan de nieuwbouw in het bestemmingsplan "Stationsstraat en omgeving" de straatnaam "IJzeren Pot" te geven. In de volksmond werd dit gebied namelijk zo genoemd.
De naam "IJzeren Pot" had het gebied te danken aan de voormalige boerderij Stationsstraat 80, die stond op de hoek van de Burgemeester Barettastraat en de Stationsstraat tegenover de Norbartstraat. De boerderij werd in 1956 gesloopt voor het uitbreidingsplan "Etten-Oost". In de 19e eeuw was in de boerderij tevens een herberg gevestigd, waaraan het pand zijn naam te danken had.
De oudste gegevens van het pand vinden we in het bevolkingsregister van 1826. De arbeider Gerard Deenen en zijn echtgenote Adriana van de Riet waren op dat moment de bewoners. In 1828 woonde Jan Janse Gelijns, kroegbaas en tapper, in de boerderij. Zijn schoonzoon Cornelis Kaufmann verkocht de boerderij in 1854 aan de Hervormde Diakonie Armen der Gemeente Etten.
Kaufmann huurde het pand daarna van de genoemde Diakonie en werd hoofdbewoner. In het huurcontract stond een bijzondere bepaling namelijk: "dat door den huurder geen herberg in het meeromschreven huis mag worden gehouden, noch sterke drank verkocht op poene van dadelijke huurbraak".
Hoe de boerderij er tijdens de bewoning van Kaufmann uitzag, staat als volgt vermeld in de brandverzekeringspolis van 27 december 1888: "Eene landbouwerswoning met daaraan verbonden stalling voor tweederde gedeelte van steen, verder van hout gebouwd, met riet gedekt, waarin geen vlasserij, anders dan voor eigen gebruik wordt uitgeoefend, door één gezin bewoond, staande in de gemeente Etten, genaamd "De IJzeren Pot" get. A, No. 109, annex een varkenshok, van hout gebouwd, met door riet onderschoten pannengedekt, overigens onbekend, op vier m. afstands van een schuurtje, van hout onder rieten dak opgetrokken, waarin klompenmakersbedrijf en meer dan 50 m. verwijderd van molens en fabrieken".
De bekendste bewoner van het pand was ongetwijfeld Piet Kaufmann. Piet was naast klompenmaker ook tuinman bij de familie Van Gogh. In 1881 woonde Vincent van Gogh bij zijn ouders op de Nederlands hervormde pastorie aan de Roosendaalseweg in Etten. Volgens Piet heeft hij toen 40 tot 50 keer voor Vincent model gestaan, meestal als spitter of grassnijder. Na het overlijden van zijn ouders verliet Piet in 1907 de boerderij.
Na het gezin Kaufmann werd het pand achtereenvolgens bewoond door de gezinnen van Lambertus Gelijns (1907-1925) en Johannes Gelijns (1926-1943). De laatste bewoner was Cornelis Kerstens en zijn gezin, waarna het pand in 1956 werd gesloopt.
In 1980 werden de gemeentehuizen uit 1916 in de Stationsstraat tegenover de plaats waar de boerderij De IJzeren Pot gestaan had, gesloopt. Op deze locatie en op de akker van de familie Huijben, thans IJzeren Pot, werden 48 zogenaamde "goed en goedkoop"-woningen gebouwd.
Bij de oplevering van het complex in 1981 werden door mr. G. Brokx, staatssecretaris van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening twee gedenkstenen ingemetseld.
rtstraat. De boerderij werd in 1956 gesloopt voor het uitbreidingsplan "Etten-Oost". In de 19e eeuw was in de boerderij tevens een herberg gevestigd, waaraan het pand zijn naam te danken had.
Hoe de boerderij er tijdens de bewoning van Kaufmann uitzag, staat als volgt vermeld in de brandverzekeringspolis van 27 december 1888: "Eene landbouwerswoning met daaraan verbonden stalling voor tweederde gedeelte van steen, verder van hout gebouwd, met riet gedekt, waarin geen vlasserij, anders dan voor eigen gebruik wordt uitgeoefend, door één gezin bewoond, staande in de gemeente Etten, genaamd "De IJzeren Pot" get. A, No. 109, annex een varkenshok, van hout gebouwd, met door riet onderschoten pannengedekt, overigens onbekend, op vier m. afstands van een schuurtje, van hout onder rieten dak opgetrokken, waarin klompenmakersbedrijf en meer dan 50 m. verwijderd van molens en fabrieken".
Na het gezin Kaufmann werd het pand achtereenvolgens bewoond door de gezinnen van Lambertus Gelijns (1907-1925) en Johannes Gelijns (1926-1943). De laatste bewoner was Cornelis Kerstens en zijn gezin, waarna het pand in 1956 werd gesloopt.
