Het middeleeuwse kasteeltje IJpelaar met bijbehorende hoeven wordt in een akte van 1280 voor het eerst genoemd. Het ontwikkelde zich tot een landgoed met lanen. Het seminarie voor de opleiding van priesterstudenten vestigde zich in het oude landhuis IJpelaar op 1 oktober 1878.
In 1944 werd het gebouw volledig verwoest. De architecten J. Savenije, Siebers en van Dael ontwierpen een nieuw gebouw in de Delftse School stijl, dat de plattegrond volgt van het oude seminarie. Hierin bevond zich een eigen klooster voor de zusters, dat in 1950 gereed was.
De franciscanessen vertrokken in 1969. IJpelaar is nu de Academie voor Beeldende Kunst, Sint Joost. De academie voerde een zorgvuldige verbouwing uit, waarbij de binnenplaats werd overdekt en tot expositieruimte werd bestemd.
Bron: J. Smits, Vademecum van religieuzen en hun kloosters in Noord-Brabant, Alphen aan de Maas, 2010
Wat ik me nog kan herinneren van het klooster in IJpelaar/Bavel, is dat jet bewoond werd door paters. Een enkele van hen kwam regelmatig bij ons, op de fiets, op huisbezoek. Met zijn lange creme witte / bruine pij en sandalen. Ook had deze pater iets aan zijn wang...een soort letsel wat niet kon genezen. Dit had hij afgedekt met een zwarte lapje. Heel eng vond ik dat als kind zijnde.
Ook herinner ik me dat er in de zomer, wandelingen waren, vanuit het klooster, met een hele "optocht" van zieke mensen die in bedden lagen of in rolstoelen zaten. Deze stoet trok dan door de Blauwe Kei en gedeelte wat nu IJpelaar / Zwijnsbergenstraat is. Of dit van het klooster uitging dat weet ik niet zeker, maar er liepen verpleegsters mee en kloosterlingen om de zieken te begeleiden. Ook dat vond ik als kind zijnde altijd heel eng en indrukwekkend.
Ik heb hier nooit iemand over gehoord, maar ik heb het me toch echt niet verbeeld. Misschien dat iemand die dit leest, zich het ook herinnnert?
Thijs de Leeuw
bhiczei op 10 augustus 2021 om 09:10
