Als peuter logeerde ik bij mijn grootouders in Lith aan de Maas. Achter hun, voor huidige begrippen zeker, klein keuterboerderijtje stroomde de Wetering. Een kleine beek die uitkwam in de Maas. Ik mocht de weg niet oversteken want het spelen bij die beek zou maar al te gevaarlijk voor mij zijn.
Toch trok die beek mijn aandacht, want aan de hand van mijn moeder had ik op de brug van de beek de kleine visjes zien zwemmen in de Wetering. Ook toen al werd het water naar ik aanneem beheerd door de Waterschappen, want het water stroomde, in mijn kinderogen, hard maar het bleef wel steeds even hoog in de beek staan.
Op de eendenkooi van opa, hij was kooiker, stond het water ook altijd even hoog, op peil gehouden door de waterwerken in sloten en beken, begreep ik pas veel later.
Op lagereschoolleeftijd speelden we vaak in de Beemd (een wild en drassig stuk grond) rondom de Dommel in Eindhoven. Met groot respect en ook met zekere angst keek ik altijd naar de stuwen in de waterloop en bij de oude Watermolen, waar het water met groot geweld overheen stroomde.
In de slootjes rondom de Dommel hebben we veel avonturen beleefd en vingen we visjes, stekelbaarsjes en louwkes zoals we die toen noemden. En ja kikkers en salamanders waren toch wel grote vangsten die trots in glazen potjes mee naar huis gingen.
Nu, gepensioneerd en nog steeds geboeid maar ook alert op het water, woon ik in Maashees, heel dicht bij de Maas. Daar genieten we van het deze prachtige rivier in het voorjaar de zomer en de herfst samen met onze kinderen en kleinkinderen.
Maar in de winterperiode, zo in het begin van het nieuwe jaar, worden we ieder jaar ook weer getroffen door het geweld van de grote watermassa's die hier voorbij stromen en zijn we iedere keer weer opgelucht als het hoge water, mede gedirigeerd door de waterwerken van onze waterschappen, weer voorbij is en ons perceeltje in het stroomvoerend winterbed van de Maas, droog is gebleven.
weet Joop nog precies waar de boerderij stond van grrotouders in Lith ?
Mijn ouderlijk huis (de vroegere bierbrouwerij "Het Hert") en de grond eromheen grenzde aan de Mr. van Coothstraat (vroeger de provinciale weg geheten) en aan de andere kant lag de wetering.
Ik heb leren zwemmen in de wetering bij een sluisje langs de Valkseweg, op de hoogte van de huidige sportvelden en achter de boerderij van de familie De Veer tussen het voetbalveld en het woonwagenkampje.
Schaatsen heb ik ook geleerd op de wetering, met doorlopers en een oude keukenstoel).
Vroeger visten we veel in de wetering op voorn en snoek. In de tijd van de kikkervisjes ("dikkopjes") was het een sport om deze te vangen. Op het water bewogen zich de "schrijverkes"
Mooie tijden waren dat ..... !!!
Mariët Bruggeman
bhiczei op 27 augustus 2021 om 08:40
Bedankt voor je reactie Hans, ik weet niet of Joop dit onderwerp nog volgt. Zijn verhaal is al van wat langer geleden ! Maar wat mooi om te lezen dat jouw herinneringen aan de Wetering nog zo levendig zijn. Zowel zomers als winters volop in gebruik dus.
Toch trok die beek mijn aandacht, want aan de hand van mijn moeder had ik op de brug van de beek de kleine visjes zien zwemmen in de Wetering. Ook toen al werd het water naar ik aanneem beheerd door de 
