De naam Poos is in de negentiende eeuw bijna synoniem met het burgemeesterschap van Gassel. De eerste burgemeester van de nieuwe gemeente was A. Poos, die het ambt 26 jaar vervulde. Zijn twee opvolgers bleven respectievelijk 5 en 6 jaar, waarna opnieuw een Poos zijn intrek in het gemeentehuis nam.
N. Poos bleef 16 jaar aan het bewind. Hij werd opgevolgd door A.J. Poos, die uiteindelijk opnieuw 26 jaar als burgervader zou optreden. Dat hij werkelijk geliefd was in het dorp moge blijken uit de viering van zijn 25-jarig jubileum.
Op 2 juni 1891 was het grote jubileumfeest. Precies op die dag 25 jaar daarvoor was Antonius Johannes Poos burgemeester geworden van Gassel. Dat soort lange ambtstermijnen kwamen in die tijd vaker voor, maar dat was natuurlijk geen reden om niet flink feest te vieren.
De Gasselse dorpsgemeenschap had zijn burgemeester dan ook een groots feest bereid. Van alle huizen wapperde de nationale driekleur en er waren prachtige erebogen opgericht, met veel groen en bloemen.
In de ochtend haalde de oudste wethouder samen met de raadsleden de jubilaris bij zijn huis aan de Maasdijk af. Wethouder Adriaans hing de burgemeester de tekenen van zijn waardigheid om en na een flinke toespraak besteeg de jubilaris de feestwagen. Onder een luid hoera zette de stoet zich in beweging. Aan de ingang van de kom van de gemeente werd burgemeester Poos opgewacht door de onderwijzers met de schoolkinderen, allemaal voorzien van driekleurige vlaggetjes. Ook de leden van het zangkoor en het Sint-Jansgilde stonden de feestwagen daar op te wachten.
In optocht ging men met zijn allen verder, richting gemeentehuis. Op de stoep van het raadhuis verwelkomde de tweede wethouder, de heer Janssen, de jubilaris in hartelijke bewoordingen. Zes bloemenstrooiende bruidjes gingen voor burgemeester Poos uit de raadszaal in. Daar sprak wethouder Adriaans hem opnieuw toe en bood hem namens het gemeentebestuur een geschenk aan.
Na de felicitaties ging het richting school die natuurlijk ook feestelijk was versierd. Het schoolhoofd sprak de burgemeester in “hartelijke, maar eenvoudige bewoordingen” toe. De schooljeugd hief een jubelzang aan en de oudste leerling trad naar voren om in naam van alle leerlingen een heilwens uit te spreken. Daarop boden vier in het wit geklede bruidjes de burgemeester een geschenk aan. Een toespraak van de tweede commandant van de erewacht volgde alsmede een innig dankwoord van de burgemeester zelf.
Voort ging het weer in plechtige optocht door de voornaamste straten van de gemeente, en tenslotte werd de jubilaris weer teruggebracht naar zijn woning.
’s Middags waren er volksspelen ter verhoging van de feestvreugde. De Graafsche Courant vermeldde nog als bijzonderheid dat er “voor een ieder gelegenheid was het feest mee te vieren, ook de armen konden in de feestvreugde delen.”
Zo feestelijk als men het ambtsjubileum van Poos gevierd had, zo verslagen was men in Gassel bij het bericht van zijn overlijden ruim drie kwart jaar later. Burgemeester Poos was nog geen zestig, maar zijn gezondheid gaf al enige tijd reden tot zorg. Desondanks kwam het bericht van zijn overlijden in het voorjaar van 1892 als een schok. De Graafsche Courant schreef: “Is de slag zwaar voor gade en kinderen, voor betrekkingen en vrienden, ook de gemeente verliest in hem een burgervader, die door zijn voorbeeldig christelijken levenswandel en door de nauwgezetheid in het vervullen zijner ambtsplichten boven alle lof verheven is”.
De Gasselse dorpsgemeenschap had zijn burgemeester dan ook een groots feest bereid. Van alle huizen wapperde de nationale driekleur en er waren prachtige erebogen opgericht, met veel groen en bloemen.
Na de felicitaties ging het richting school die natuurlijk ook feestelijk was versierd. Het schoolhoofd sprak de burgemeester in “hartelijke, maar eenvoudige bewoordingen” toe. De schooljeugd hief een jubelzang aan en de oudste leerling trad naar voren om in naam van alle leerlingen een heilwens uit te spreken. Daarop boden vier in het wit geklede bruidjes de burgemeester een geschenk aan. Een toespraak van de tweede commandant van de erewacht volgde alsmede een innig dankwoord van de burgemeester zelf.
