Als donderslag bij heldere hemel komt in juli 1964 tijdens de Hoogmis de mededeling dat de Dominicanen na 112 jaar uit Langenboom zullen vertrekken. Het nieuws slaat in als een bom.
De parochianen van Langenboom konden hun oren niet geloven toen pastoor M. Hoenselaars vanaf de preekstoel de onthutsende mededeling deed, dat mgr. Bekkers en de provinciaal van de orde der Dominicanen donderdagavond naar Langenboom zullen komen in verband met het besluit van de Provinciaal om de Dominicaanse vestiging in Langenboom op te heffen”, zo meldt De Gelderlander van 20 juli 1964.
Geen wonder dat men onthutst is: het gemeenschapsleven van Langenboom en de Dominicanen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Niet alleen de zielzorg, maar ook het onderwijs, de boerenorganisaties, het voetbal, noem maar op: geen verhaal over een eeuwlang Langenboom of er loopt wel een Dominicaan doorheen. Zo’n plotselinge breuk komt dan hard aan!
Redenen om weg te gaan: het bouwvallige klooster moet worden gerestaureerd en daarvoor is geen geld. Daarbij moeten de Dominicanen naar de ‘meest bedreigde punten in de missiegebieden’ én de orde wil meer centraliseren. De parochianen zijn zo geschokt, dat burgemeester Hofmans hen oproept zich te onthouden van onwaardige demonstraties. Bij de bespreking van het vertrek van de Dominicanen is de kerk stampvol. De parochianen tonen dan tenslotte wel begrip voor het besluit, maar zij voelen zich erg gegriefd door de manier waarop dat bekend is gemaakt: onder de H. Missen nog wel!
Eén van de sprekers, de onderwijzer Martien Arts, trekt de vergelijking met het rampjaar 1672: “de bestuurders van ons dorp zijn radeloos, het dorp zelf is reddeloos en het volk is redeloos”. Als dan toch de kogel door de kerk is, volgt vooral de dankbaarheid. Namens de hele parochie biedt meneer Arts de broeders een doos sigaren aan en de paters een boekenbon van vijftig gulden.
Na het vertrek van de Dominicanen komt het voormalig klooster in handen van het bisdom. Dat wil het uit 1859 daterende gebouw slopen. Maar pastoor J. van Ooy weet dat te voorkomen. Het pand wordt flink vertimmerd en na twee jaar wordt het in gebruik genomen als gemeenschapshuis. En dan wordt er over het vertrek van de Dominicanen al voorzichtig gesproken als over ‘een geluk bij een ongeluk’.
De parochianen van Langenboom konden hun oren niet geloven toen pastoor M. Hoenselaars vanaf de preekstoel de onthutsende mededeling deed, dat mgr. Bekkers en de provinciaal van de orde der Dominicanen donderdagavond naar Langenboom zullen komen in verband met het besluit van de Provinciaal om de Dominicaanse vestiging in Langenboom op te heffen”, zo meldt De Gelderlander van 20 juli 1964.
Redenen om weg te gaan: het bouwvallige klooster moet worden gerestaureerd en daarvoor is geen geld. Daarbij moeten de Dominicanen naar de ‘meest bedreigde punten in de missiegebieden’ én de orde wil meer centraliseren. De parochianen zijn zo geschokt, dat burgemeester Hofmans hen oproept zich te onthouden van onwaardige demonstraties. Bij de bespreking van het vertrek van de Dominicanen is de kerk stampvol. De parochianen tonen dan tenslotte wel begrip voor het besluit, maar zij voelen zich erg gegriefd door de manier waarop dat bekend is gemaakt: onder de H. Missen nog wel!
