Een Pool in een Typhoon op Sonniuswijk

Op 29 februari 1944 zette deze jachtvlieger rond 14.00 uur zijn Hawker Typhoon IB (JP921, call sign QO-P) van het 3 Squadron aan de grond op de Sonse heide. Wardzinski was bezig met een operatie om Amerikaanse bommenwerpers een veilige aftocht te bieden op hun terugweg van een bombardement op het Ruhrgebied.

Door het slechte weer was een aantal bommenwerpers uit koers geraakt. Zij dreigden een makkelijk slachtoffer te worden van Duitse jagers. De Typhoon van Wardzinski behoorde tot een groep die aanvallen zou moeten uitvoeren op Duitse vliegvelden in de buurt, om zo de Duitse jagers af te leiden van de bommenwerpers en op afstand te houden.

Wardzinski viel met drie andere geallieerde jachtvliegtuigen het vliegveld Eindhoven aan. Verschillende Focke-Wulfs werden aan de grond onklaar gemaakt en ook nam hij de verkeerstoren onder vuur.

Maar de luchtafweer van de Duitsers was hevig en bij zijn tweede aanvalsvlucht werd Wardzinski’s Typhoon geraakt: de cockpitkap werd van het vliegtuig gerukt en de motor aan de rechterkant in brand geschoten. Terwijl de vlammen de cockpit binnensloegen, ging de piloot op zoek naar een geschikt terrein voor een noodlanding.

Dat werd Sonniuswijk bij Son. Gewond aan zijn rechteroog (door de vlammen) en met ernstige brandwonden aan zijn gezicht, verliet hij zijn toestel en bracht zich in de bossen in veiligheid, geholpen door de beginnende sneeuwval.

Na een nacht in het bos te hebben doorgebracht, klopte hij aan bij een boerderij, waar de Duitsers gelukkig al gezocht bleken te hebben. De volgende dag werd hij op een boerenkar naar een dokter gesmokkeld, want hij had dringend medische verzorging nodig.

Nadat hij een paar dagen in een schuilplaats van een verzetsgroep bij Son op krachten was gekomen, werd hij naar een onderduikerskamp in de buurt van Asten gebracht, waar hij nieuwe papieren kreeg.

Omdat de Belgische vluchtlijnen allemaal opgerold waren door de Duitsers, moest Wardzinski vervolgens noodgedwongen op de Zwarte Plak (een boerderij in het Limburgse America waar veel onderduikers zaten) blijven. Inactiviteit was echter geheel in strijd met zijn karakter. Hij ging samen met anderen op verkenningstocht en bedacht zelfs een driest plan om in Duits uniform een Duits jachtvliegtuig van vliegveld Venlo te stelen en zo naar Engeland te ontsnappen. Dat plan ging niet door, maar Wardzinski slaagde er uiteindelijk wel in om via België in Frankrijk te komen, waar hij door Amerikaanse troepen werd bevrijd.

In maart 1945 werd hij opnieuw neergeschoten, ditmaal in de buurt van Osnabrück, maar ook dit keer bracht hij er het levend vanaf, zonder gevangen genomen te worden. Na de oorlog bleef hij in Engeland als vlieginstructeur.