Men verbeelde zich den toestand der bewoners van Lithoijen, Oijen en Teeffelen, toen de catastrophe plaats had. Vooral Teeffelen, dat vlak achter den doorbraak ligt en dat dus vreezen mocht geheel te worden weggespoeld! Toch is Teeffelen gespaard gebleven. Hoe kon dat? Door een wonder, zeiden de menschen, want zonder den zichtbaren bijstand van boven zou er van Teeffelen niet meer overgebleven zijn dan de grond waarop het eens gestaan had.”
Naar Oss
“De weg van Lithoijen naar Oss was veranderd in een veer, waar een aantal flinke roeibooten de gemeenschap onderhielden, en die ook vele levensmiddelen aanbrachten. Ik voer mede over, en ook daar kon ik mij een denkbeeld maken van het gevaar dat Teeffelen heeft geloopen. Op mijn tocht heb ik wel honderdmaal hooren herhalen hoe gelukkig men zich mocht achten dat geen stormen gewoed hadden, want, voegde men er bij, ware dit het geval geweest, dan zou er weinig van den Maaskant terecht gekomen zijn.”
“Oss heeft betrekkelijk weinig geleden. Enkele buitenwijken zijn ondergeloopen, maar ook daar bevindt zich een liefdehuis met 50 zusters, zoodat ook hier de christelijke liefdadigheid veel vergoed heeft, wat anders niet met zooveel geduld zou gedragen zijn.”
Van Oss via Heesch naar Geffen
“Van Oss langs den straatweg naar ’s Bosch wachtten mij niet minder ellenden door het water teweeggebracht. De gemeente Heesch heeft weliswaar niets te lijden gehad, maar een kwartier verder, waar een zijweg naar Geffen loopt, stuitte ik op een ruïne, zooals ik zelfs langs de Maasboorden niet gezien had. Het huis langs den weg was bijna voor de helft weggeslagen, terwijl in den straatweg zelven een wiel was gespoeld waarin men circa 600 zakken zand had laten zinken, zonder dat men de bovenste te zien kreeg. Onze gravure [zie elders op deze pagina] stelt het huis en den wiel duidelijk voor.
Dit voorspel van den watersnood te Geffen wordt overtroffen als men de gemeente zelf binnentreedt, of liever binnenvaart. Want het water was nog niet verdwenen. Er zijn slechts weinig huizen geweest, misschien tien, die watervrij gebleven zijn en zelfs in de kerk stond het tot aan de trappen van het hoogaltaar.
Geheel Geffen zat op zolders, terwijl enkele personen naar ’s Bosch om booten waren. Eerst toen deze drie of vier dagen later kwamen, kon men de veldbewoners het voedsel brengen, waaraan deze zoozeer behoefte hadden. Te Geffen is veel honger geleden, maar de schade, welke door het water is aangebracht, zal door velen niet spoedig vergeten kunnen worden.”
Dit voorspel van den watersnood te Geffen wordt overtroffen als men de gemeente zelf binnentreedt, of liever binnenvaart. Want het water was nog niet verdwenen. Er zijn slechts weinig huizen geweest, misschien tien, die watervrij gebleven zijn en zelfs in de kerk stond het tot aan de trappen van het hoogaltaar.
