Volgens het Duitse Lagebericht over deze week en het Verliesregister crashte er eerst een Halifax, waarvan twee bemanningsleden sneuvelden, en drie kwartier later een Lancaster, waarvan de hele bemanning op één na omkwam.
In het boek van Gied Segers, Beelden uit de bezettingsjaren op p. 98-99 lijken die twee gebeurtenissen verwisseld, maar dat wordt ondersteund door het brandrapport van de Boxtelse brandweer en het rapport dat opperwachtmeester Kemperman van de Boxtelse politie achteraf hierover opstelde. We houden hier dus de meest waarschijnlijke volgorde aan.
Rond 1.50 uur stortte een Lancaster I (W4377) van het 57 Squadron neer in het bos achter café De Ketting aan de Bosscheweg. Van dit toestel was Sgt. George Graham Kitson de piloot. Met deze bemanning liep het niet goed af: slechts één man overleefde het. Hij werd gevangen genomen. De piloot, navigator Sgt. Arthur Douglas Pain (19), bommenrichter Sgt. Maynard Hargrave Burston (19), boordwerktuigkundige Sgt. George Hull (31) en boordschutters Sgt. Henry Alexander (19) en Sgt. George Albert Robinson vonden de dood. Zij liggen begraven op de Algemene Begraafplaats Woensel in Eindhoven, graven EE 1-6. Het lichaam van radiotelegrafist Sgt. Louis John Ray (19) is nooit gevonden. Zijn naam staat vermeld op panel 162 van het Runnymede Memorial.
Maar deze crash maakte ook slachtoffers aan de grond. Vrijwel onmiddellijk gewaarschuwd door een uitkijkpost, rukte de Boxtelse brandweer om ongeveer 2.15 uur uit vanwege een brand in café De Ketting. In circa vijf minuten waren ze ter plekke om te constateren dat niet het café in brand stond, maar dat er een brandend vliegtuig in het bos achter het café lag, neergestort op zo’n vijftig meter van de villa Nieuw Eikenhorst van de heer Kerstens. Daar waren op dat moment geëvacueerde ouden van dagen ondergebracht. Terwijl de brandweerlieden aan de Bosscheweg wachtten op verdere instructies, verschenen er Duitse militairen die opdracht gaven het vliegtuig te gaan blussen.
Er ontstond discussie tussen de brandweercommandant Van Erp en de Duitse commandant over het mogelijke gevaar van bommen in het vliegtuig. Het hoofd van de Luchtbeschermingsdienst, W.V. van den Heuvel, had ook al tegen de brandweermannen gezegd, dat ze liever de verschillende brandjes in het bos te lijf moesten gaan dan het vliegtuig zelf. Maar de Duitsers hielden vol dat er geen gevaar was. Dat werd al vrij snel gelogenstraft door een enorme knal, waarmee een fosfor- of brisantbom ontplofte.
Eén brandweerman, Petrus van der Ven, was op slag dood. Een andere brandweerman, Martinus Goossens, raakte zo zwaar gewond dat hij niet lang daarna aan zijn verwondingen bezweek. Drie andere brandweerlieden, Martinus Stoffels, Johannes van der Linden en Johannes van den Breekel, raakten eveneens zwaargewond, net als het al genoemde hoofd van de Luchtbeschermingsdienst Van den Heuvel, zuster Truus Pennings, burgemeester Thomaes en de brandweercommandant Michiel van Erp.
Ook in de villa raakte een aantal ouden van dagen gewond door de ontploffing. Ze werden naar het Boxtelse ziekenhuis gebracht, terwijl de andere bewoners elders onder dak werden gebracht.
Terwijl dit alles aan de gang was, crashte om 02.04 uur een Halifax II van het 77 Squadron bij landgoed Den Eikenhorst. Het toestel, de JD205, was die nacht van zijn basis Elvington opgestegen voor een aanval op Krefeld. Op de terugreis werd het uit de lucht geschoten door een Duitse nachtjager van I/ NJG 1, bestuurd door Olt. Frank. Van de bemanning sneuvelden er twee, de boordschutters W/O Rolph Henry King en F/Sgt. Alfred Ross Currie (32), beiden van de RCAF. Zij liggen begraven op het Canadese oorlogskerkhof in Groesbeek, graf XV F 6 en XV F 7.
De overige vijf brachten het er levend vanaf. Drie van hen werden direct krijgsgevangen gemaakt, namelijk piloot Sgt. J. Gardner, boordwerktuigkundige Sgt. S.H.A. Nicholson en radiotelegrafist Sgt. D.A. Clark. Twee bemanningsleden wisten aanvankelijk uit handen van de Duitsers te blijven met behulp van inwoners van Esch. Dat waren bommenrichter P/O Alfred Hagan en navigator Sgt. F. Hawthorne. Hagan keerde uiteindelijk terug in Engeland, Hawthorne werd later toch nog opgepakt.
