Ze scheren je kaal en het glanst om je heen tot de einder, je steile wallen slikken de inslagen licht, maar liefst lig je eeuwig in alleen zijn bevlinderd.
't Is zomer als driehonderd mannen zigzag en gretig hun naderingsloopgraven steken. Nemen ze jou, dan ook de haven, in feite varen ze al - Maar jij stuurt het verloop.
Die nacht beeft bij explosies in je grachten de hemel, dit doet jouw stad die alles weerstond naar jou omzien en vallen. Maar jij en het heilige zaad op je taluds duurden ongerept voort.
