Halifax op Willemsveen

Twee man wisten zich te redden: piloot S/Ldr D.L. Wolfe en boordschutter Douglas Clarke. Volgens het rapport van veldwachter Van de Griend werd in de omgeving van het vliegtuigwrak een vijftal lijken gevonden van de bemanning, terwijl op een perceel rogge nog een piloot werd gevonden die zéér zwaar gewond bleek te zijn. De gesneuvelde bemanningsleden waren F/L R.G. Morrisson; P/O E.M. Witt; F/O G.G. McGladrey; P/O Th.N. Emerson en Sgt D.G. Bebensee.

De zwaargewonde was Douglas Clarke. Hij was gesprongen toen het vliegtuig nog maar op 200 meter hoogte was. Daardoor had hij een veel te hoge landingssnelheid en kwam dus zeer onzacht in aanraking met de grond. In Gevels zonder vlag, p. 235-236, komt Driek van de Broek aan het woord die een van de drie mannen was die zich over Clarke ontfermden.

“We waren die dag al vroeg op, zo tegen het licht worden, rond de klok van vijf uur. Vanuit haar raam zag onze dochter Riet een parachute liggen bovenop het roggeveld, een honderdtal meters van ons huis. Toen we eropaf gingen met enkele zonen hoorden we ook het geluid van een fluitje. In het koren troffen we een zwaargewonde militair aan, zijn parachute nog om. (…) Na hem zijn parachute voorzichtig afgedaan te hebben, bleek hij helemaal niet te vervoeren. Meteen pakte ik mijn fiets en reed als een razende naar Asten. Daar waarschuwde ik burgemeester Wijnen en dokter Jansen. Tegelijk met de dokter arriveerde ik weer in Willemsveen.”

De arts concludeerde dat de man zo zwaargewond was dat hij naar een ziekenhuis moest en dat kon alleen via de Duitsers, die inmiddels ook in de buurt waren. Clarke werd via Venlo naar een lazaret in Müllhausen vervoerd en na zijn herstel in een krijgsgevangenenkamp geïnterneerd. Hij bleef krijgsgevangene tot aan de bevrijding.

De piloot van het toestel, D.L. Wolfe, werd op 14 juli in Meijel aangehouden, zoals het veldwachtersrapport van 15 juli nog vermeldt. Ook hij belandde in krijgsgevangenschap. Douglas Clarke keerde in 1980 nog terug naar Nederland, op zoek naar zijn redder van toen, die hij na een speurtocht door Paul Baas en Jan van Laar in 1984 ook daadwerkelijk vond. Net op tijd om de diamanten bruiloft van het echtpaar Van den Broek in 1985 mee te kunnen vieren.