Vanouds kende Boxmeer twee veren over de Maas. In het noorden op de grens met Beugen het Groot Veer richting Heijen en zuidelijker, bij huis Mazenburg, het Klein of Mazenburgs Veer.
Bij huis Mazenburg, gelegen tegenover een in 1888 afgegraven eiland in de Maas, werd vanouds tol geheven en was al vroeg een veer over de rivier. In de negentiende eeuw werden veerhuis en voetveer door de Nederlandse Staat verpacht.
In het veerhuis bevindt zich ook nu nog een zogenaamde peilput. Dagelijks werd hier de waterstand van de Maas afgelezen en aan Rijkswaterstaat doorgegeven. Huis Mazenburg was zoals veel veerhuizen ook een herberg, waar menige inwoner van Boxmeer op zijn vrije zondag naar toe wandelde om onder het genot van een versnapering te genieten van het uitzicht over de Maas.
Tot in de eerste helft van de twintigste eeuw bleef het voetveer onregelmatig en vrijwel alleen in de zomer varen. Het veerhuis bleef ook daarna herberg en restaurant, totdat het eind 2010 de deuren sloot.
Begin jaren tachtig van de twintigste eeuw werden Mazenburg en omgeving gescheiden van Boxmeer door het rechttrekken van de Maas tussen Boxmeer en Gennep. De oude meanders werden doorgegraven, waardoor tijdelijk twee eilanden ontstonden. Het Limburgse noordereiland kwam aan de Brabantse zijde van de Maas te liggen en ging naar de toenmalige gemeente Beugen. Het Boxmeerse gebied rond Mazenburg belandde aan de Limburgse kant en ging over naar de gemeente Gennep.
In april 1981 was de nieuwe Maasloop een feit. In de oude Maasarm werden dammen aangelegd, waardoor de tijdelijke eilandjes weer met het vasteland – nu aan de tegenoverliggende oever – werden verbonden. In de tussentijd, zo’n dertien weken lang, was Mazenburg een echt eiland. Tijdens die weken zette Rijkswaterstaat een pontje in, want het gebied moest voor dokter, ambulance en brandweer bereikbaar blijven.
Daarom voer het scheepje dag en nacht, ook in het weekend, op verzoek (via een soort praatpaal) tussen de oude veerstoep van het voormalige Groot Veer en de overzijde. Toen de vaste verbinding met de Limburgse oever was voltooid, werden op 26 juni 1981 om vier uur in de middag de kinderen van boer Ronnes als laatste passagiers overgezet en kwam er een einde aan dit zeer tijdelijke pontje.
Goh, wat interessant. Ik meende me altijd al te herinneren dat we met mijn vader daar langs de Maas reden, waarschijnlijk vlak langs het oude Maasziekenhuis en met een grote boog linksom op de grote weg tusen Boxmeer en Beugen uitkwamen. Stond daar niet iets met grote silo's? Maar als ik later op de kaart keek, bleek dat dat helemaal niet zou kunnen en dan vroeg ik me steeds af hoe het dan wél zat.
Wat ik nooit heb geweten is dat het rechttrekken van de Maas pas in de jaren 80 is gebeurd. En dan kan het dus wel, want die tochtjes (of gewoon via een omweg naar familie in Nijmegen, toen nog over de brug bij Oeffelt) moet begin/halverwege de jaren 70 zijn geweest. Kan best zijn dat mijn ouders het in de auto over de ophanden zijnde grote veranderingen hadden, en dat me daarom die rit (maar niet het verhaal) is bijgebleven.
Marilou Nillesen
bhiczei op 20 mei 2019 om 11:28
Hallo Marc, bedankt voor je berichtje en wat mooi dat je ons zo meeneemt in je gedachtegang hoe zaken in elkaar kunnen steken. Zoals je het nu stelt, klinkt het heel plausibel! Misschien lezen mensen die daar ter plekke bekend zijn je antwoord mee, en kunnen ze er nog meer over vertellen? Dat zou helemaal mooi zijn!
Hans
zei op 8 februari 2020 om 20:16
Hallo,
Ik ben aan de Heijense kant van de Maas opgegroeid, en heb de kanalisatie van de Maas (in de volksmond bochtafsnijding) bewust meegemaakt. Eind jaren 60/begin 70 is men begonnen met het afgraven van de bovenste kleilaag die met vrachtauto's werd afgevoerd. Hier heeft men jaren over gedaan. De nieuwe Maas in aanleg is jarenlang afgedamd geweest en was een oase voor watervogels. Zelfs schaatsen was in de winter mogelijk. Het verdere uitdiepen gebeurde met zandzuigers en dit zand werd vervolgens gebruikt voor de aanleg van wegen in de regio. In de zomer van 1981 zag ik de eerste boten door de rechtgetrokken Maas varen.
Marilou Nillesen
bhiczei op 10 februari 2020 om 11:43
Bedankt voor je bericht, Hans, het is duidelijk dat je erg bekend bent met deze plek! Hoe kijk je terug op alle verandering?
Bij huis Mazenburg, gelegen tegenover een in 1888 afgegraven eiland in de Maas, werd vanouds tol geheven en was al vroeg een veer over de rivier. In de negentiende eeuw werden veerhuis en voetveer door de Nederlandse Staat verpacht.
In het veerhuis bevindt zich ook nu nog een zogenaamde 
De oude meanders werden doorgegraven, waardoor tijdelijk twee eilanden ontstonden. Het Limburgse noordereiland kwam aan de Brabantse zijde van de Maas te liggen en ging naar de toenmalige gemeente Beugen. Het Boxmeerse gebied rond Mazenburg belandde aan de Limburgse kant en ging over naar de gemeente Gennep.
In april 1981 was de nieuwe Maasloop een feit. In de oude Maasarm werden dammen aangelegd, waardoor de tijdelijke eilandjes weer met het vasteland – nu aan de tegenoverliggende oever – werden verbonden. In de tussentijd, zo’n dertien weken lang, was Mazenburg een echt eiland. Tijdens die weken zette Rijkswaterstaat een pontje in, want het gebied moest voor dokter, ambulance en brandweer bereikbaar blijven.
Daarom voer het scheepje dag en nacht, ook in het weekend, op verzoek (via een soort praatpaal) tussen de oude veerstoep van het voormalige Groot Veer en de overzijde. Toen de vaste verbinding met de Limburgse oever was voltooid, werden op 26 juni 1981 om vier uur in de middag de kinderen van boer Ronnes als laatste passagiers overgezet en kwam er een einde aan dit zeer tijdelijke pontje.
