Kort voor haar overlijden stuurde Bep Bekkers Bert Broekman een brief, waarin ze herinneringen aan het horecaleven met haar man beschreef, waarin ook Bert een rol speelde. Bert stuurde ons de tekst van die brief.
Adje Bekkers. Zo werd hij genoemd in Boxtel. Eerst 't Café, waar 's zondags na de Hoogmis de gasten om 't hardst liepen om 't eerste te zijn voor een spelletje op de verwarmde Wilhelmina-biljart. Er stond ook een jukebox die automatisch platen wisselde. Ook iets bijzonders in die tijd.
Toen hij trouwde kocht hij na de oorlog Café Crefcoeur, in de oorlog een verzamelplaats voor Duitse militairen met hun diverse dames. Toen hij ’t gebouw kocht kwam er grote plaat op waar op stond: “Deze zaak wordt volledig gerenoveerd en zal zes weken gesloten zijn.”
Na zijn huwelijk begon hij met zijn vrouw en assistentie bij tijd en wijlen van zijn moeder ook een restaurant dat later de naam kreeg van “Le fin Bec”. Na 13 jaar samen het bedrijf gerund te hebben werd het interieur volledig vernieuwd en werd het tijd om met een goede kok te gaan werken.
Ad Bekkers (r.) en Jan van Berkel (l.) in 1964 (bron: BHIC)
Na verschillende teleurstellingen kwam Kees, de beste ober die we hadden, met een nieuwe kandidaat: Bert Broekman. Hij was nog jong, zei Kees, maar hij had ’t in zijn vingers. Hij is gekomen en nooit meer weggegaan. Samen met de vrouw van Ad Bekkers, die samenwerking was prima, is er een restaurant gekomen waar de directie van Chalet Royal zelf kwam eten, omdat hun klanten uit Boxtel niet meer kwamen. Ze bleven in Hotel Bekkers, een groot compliment dus.
In ’t restaurant was alles tot in de puntjes verzorgd, daar zorgde mijnheer Bekkers met zijn medewerkers wel voor. Pietje secuur als hij was, kregen alle stoelen nog een zetje en ’t glaswerk werd nog even tegen ’t licht gehouden. Om 10 uur begon Bert met zijn mis en place en bijna zonder woorden werkten Bert en mevrouw Bekkers samen. Eén van de afwasmeisjes - de afwas werd nog met de hand gedaan in die tijd -, een Hongaarse vluchteling, werd door Bert onderricht in de Nederlandse taal. Wij leerden van haar rauwe paprika eten.
Ad Bekkers, geboren 19 september 1919, overleden 23 oktober 2003
