Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Het scheren op zaterdagavond was een hele ceremonie. Vader zat aan de keukentafel met voor zich de scheerspiegel, de scheerkwast, scheerzeep en een bakje warm water.
Eerst scherpte vader het mes op de wetsteen, bevochtigd met spuug, want water loopt er meteen van af. Het was de tijd dat op de radio het nummer klonk “Als m’n pappie zich scheert, kan hij zo mooi zingen”. Nou, Vader zong alleen in de kerk, dus niet tijdens het scheren. Daarom was er na afloop ook nooit een pleister of aluinsteen nodig.
Op het twee centimeter brede mes staat “Gebr. v d Sande Aalst”. Dat was een Brabantse messenfabriek. Ik ging achter de geschiedenis aan, benaderde Jan Jansen van Stichting Waalres Erfgoed en die schreef mij:
“De foto van het scheermes heb ik laten zien aan Mia van der Sanden (*1933) een dochter van een van de Gebroeders Van der Sanden. Deze beaamde dat het scheermes door haar vader en zijn broer gemaakt is. Het bedrijfje maakte allerlei messen zoals broodmessen, slagersmessen, aardappelschilmesjes en ook zakmessen. Deze waren in de gehele Kempen en Meierij goed bekend.
De schrijver Bernard van Dam vermeldt in zijn boek Oud Brabants Dorpsleven “De Aalstse smid stond er met zijn bekende broodmessen en kniepen, (zakmessen) met palmhouten heft”.
Een Hendrik van der Sanden liet medio 19e eeuw een langgevelboerderij bouwen op het Kerkeind in Aalst. Al snel daarna legde men zich in die boerderij volledig toe op het maken van messen. In een apart gebouwtje kwam de smederij. In 1865 waren er drie werkkrachten. De broers Harrie en Jan (1896-1981) van der Sanden zijn vanaf begin 20ste eeuw met het messenmaken doende geweest.
Jan ging ook op de fiets de weekmarkten in de Meierij af om de messen aan de man te brengen. Toen hij trouwde in 1928 is hij met messenmaken en het verkopen daarvan gestopt en begon hij een winkel in huishoudelijke artikelen en fietsenreparatie.”
Het heft van Vaders mes is niet van palmhout. Ik ging voor advies naar de been- en hoornbewerker van het Eindhoven Museum, Peter van de Wiel. Peter: het gebruikte materiaal is koehoorn. De Brabantse koe is het meest voor de hand liggend, het donkere gedeelte van het heft is het eind van de hoorn. Ik gebruikte voor het scheren de krabber met het scheermesje zoals ik dat na de oorlog de Canadezen had zien doen, de helm gevuld met warm water. Met de komst van de Philishave werd het rustig aan de keukentafel en werden pleisters voor mij overbodig.