Op vrijdag 21 september 2007 heeft de Amerikaanse Alisa Crawford (toen 38) deels in het Nederlands, deels in het Engels het openbaar examen afgelegd voor vrijwillig molenaar. Dat gebeurt niet zo vaak! Alisa was al sinds 2002 molenaar op windmolen De Zwaan aan de rand van het dorp “City of Holland” te Michigan (U.S.A.). Ze maakte kennis met molens op haar 17e. Op een watermolen, omdat dat type molen nu eenmaal veel voorkomt in Amerika.
In 2002 stapte ze over van malen met waterkracht naar malen met windkracht toen ze aan de slag kon als molenaar van De Zwaan.
Molen De Zwaan trekt jaarlijks zo’n 55.000 bezoekers in het dorpje Holland. Hij is van origine waarschijnlijk gebouwd in 1761 in Krommenie en werd in 1887 verplaatst naar Vinkel. In 1964 kwam de molen naar de VS. Hier maalt hij, net zoals in de voorgaande 250 jaar, nog regelmatig graan.
Een probleem is dat er nauwelijks tot geen ervaren windmolenaars in de Verenigde Staten zijn die het vak kunnen doorgeven. Deels dankzij een subsidie van de Amerikaanse molenorganisatie SPOOM heeft Alisa de mogelijkheid gekregen om de typisch Hollandse molenkennis te leren, die ze vervolgens kan overdragen aan andere liefhebbers, die op hun beurt weer zorgen voor het in stand houden van dit bijzondere stuk erfgoed.
En zo speelt De Zwaan uit Vinkel nog een mooie rol in de lange keten van de internationale molengeschiedenis.
Rien, ook dit verhaal kende ik tot nu niet.
Ook ik ben vanaf de zestiger jaren met deze geschiedenis bezig,
na publicatie in de krant over de verplaatsing, en heb dat ook verhaald.
Een neef bezocht de molen en schrijft zojuist.
' We hebben gesproken met de enige vrouwelijke molenaarster
die vol lof over Nederland sprak waar ze op cursus was geweest
om het molenaars vak te leren.'
Marilou Nillesen
bhiczei op 3 januari 2020 om 21:20
Kijk, dat zijn de betere aanbevelingen, Rini. Wat een mooie aanvulling, dank je wel.
In 2002 stapte ze over van malen met waterkracht naar malen met windkracht toen ze aan de slag kon als molenaar van De Zwaan. 
