Hij stamt uit een adellijke familie, deze Louis Joseph Marie de Kuijper die op 9 februari 1891 in Heeze ter wereld komt. Maar ook een jonkheer moet uiteindelijk de touwtjes aan elkaar zien te knopen, en zo komt het dat De Kuijper op de vroege avond van 4 januari van 1920 inbreekt in een goederenwagen op het stationsemplacement in Breda. Zijn vangst: een flinke partij zwarte dameskousen.
Het is half zeven ‘s avonds en net onder het vriespunt, als Louis de Kuijper in de omgeving van het stationsemplacement in Breda rondkuiert. In het schijnsel van het licht van een lantaarnpaal snijdt hij het touw door dat de deur van een goederenwagon dicht moet houden; het loodje bungelt er nog aan.
De Kuijper kijkt om zich heen en stapt dan vlug de wagon in. Lukraak snijdt hij de eerste stoffen baal die hij ziet open en haalt er verschillende pakjes – doosjes in bruin pakpapier - uit. Dan springt hij de wagon uit om zijn buit te bekijken. Maar een voorbijganger spreekt hem aan en vraagt wat hij aan het doen is. De Kuijper probeert hem af te poeieren en gooit ondertussen de pakjes over het dichtstbijzijnde hek. Eén pakje stopt De Kuijper diep in zijn jaszak en dan snelt hij naar het logement aan de Stationsweg waar hij verblijft.
advertentie uit de Volkskrant
Daar aangekomen verdwijnt hij naar zijn slaapkamer en opent het pakketje. Daar treft de jonkheer zwarte dameskousen in aan; in de winkel al gauw goed voor minstens één gulden (vergelijkbaar met een dikke zes euro nu). Snel rekent hij uit: hoeveel pakjes had hij daar over het hek gegooid? Alles bij elkaar zou hem dat nog flink kunnen opleveren. Hij pakt zijn hoed en overjas en rent terug naar de ‘boschjes’ waar hij zijn eerdere vangst heeft achtergelaten. Niet veel later staat hij daar, buiten adem. Gehaast duwt hij de struiken aan de kant en staart verbijsterd naar de grond.
Weg.
Alles is weg.
Zijn extra zakcentje is door iemand anders al gevonden. Als De Kuijper teleurgesteld wegloopt van het stationsterrein, richting de Willemstraat, wordt hij door een agent aangehouden die informeert naar zijn zoektocht. De Kuijper bekent vrijwel direct. Een heterdaadje, het blijkt dat de ‘bemoeizieke’ man die de jonkheer eerder stoorde, de politie al op de hoogte had gesteld van de verdachte bewegingen die hij had gezien. Uiteindelijk blijkt De Kuijper 8,5 dozijn dameskousen uit de goederenwagon te hebben ontvreemd.
Waarom deze keurige jongeman dit doet? “Als kantoorbediende bij de Monopole Automobiel Import Maatschappij verdien ik honderd gulden per maand”, vertelt hij en dat is niet genoeg om rond te komen. Als hij zijn kostgeld en eten heeft bekostigd, is zijn salaris een aardig eindje op. Pure geldnood noopt hem tot deze acties, verklaart de adellijke telg. Overigens is hij niet de enige in de familie die zich in de nesten werkt. Als in de rechtzaal zijn strafregister wordt voorgelezen, is dat niet van hem maar van neef Viktor.
Hierop vraagt het OM 14 dagen uitstel om daarna te komen tot een eis van 6 maanden.
Het is half zeven ‘s avonds en net onder het vriespunt, als Louis de Kuijper in de omgeving van het stationsemplacement in Breda rondkuiert. In het schijnsel van het licht van een lantaarnpaal snijdt hij het touw door dat de deur van een goederenwagon dicht moet houden; het loodje bungelt er nog aan.
Waarom deze keurige jongeman dit doet? “Als kantoorbediende bij de Monopole Automobiel Import Maatschappij verdien ik honderd gulden per maand”, vertelt hij en dat is niet genoeg om rond te komen. Als hij zijn kostgeld en eten heeft bekostigd, is zijn salaris een aardig eindje op. Pure geldnood noopt hem tot deze acties, verklaart de adellijke telg. Overigens is hij niet de enige in de familie die zich in de nesten werkt. Als in de rechtzaal zijn strafregister wordt voorgelezen, is dat niet van hem maar van neef Viktor.
