Foto's: Suus Heersema
“Zullen we naar binnengaan, ik ben nu toch even de baas”, zegt Antoine Bodar met een aimabele glimlach, terwijl hij de deur van de Sint-Jan open houdt. In de zomer vervangt hij namelijk twee à drie weken de plebaan, de pastoor van de kathedraal. Zelf vervulde Bodar die functie ook voor een jaar. “Het roemruchte jaar 2003”, blikt hij ogenschijnlijk onbewogen terug. Het leidde tot een rumoerig vertrek, wegens ‘andere inzichten’. “De tenen van Bosschenaren zijn even lang als de toren hoog is”, concludeert de priester onverstoorbaar. Vaagheid en politieke correctheid liggen hem niet, evenmin halfzachtheid, zegt hij zelf.
Liefde voor de kathedraal
De kathedrale Basiliek van Sint Jan Evangelist - de officiële benaming van de Sint-Jan - staat op de hoek van de Parade en de Torenstraat, waaraan zich de hoofdingang bevindt. Een imposant godshuis door zijn omvang en rijkdom aan beeldhouwwerk. Oorspronkelijk als parochiekerk gebouwd wordt de Sint-Jan in 1366 tot kapittelkerk, en in 1559 tot kathedraal van het nieuwe Bisdom 's-Hertogenbosch verheven. Op 22 juni 1929 krijgt de Sint-Jan de eretitel basiliek. Het is ook de kerk waar Antoine Bodar zijn Eerste Heilige Mis opdraagt.
Lopend door de Sint-Jan blijkt uit alles zijn liefde voor deze kathedraal. “Als ik hier wel eens de mis opdraag, dan zorg ik dat ik er vroeg ben. Zittend in deze koorbanken zing ik alvast wat door en neem mijn preek door. Precies op deze plek voel ik me het meeste thuis. Een bijzondere locatie ook want in 1481 is hier de Orde van het Gulden Vlies bijeen gekomen: 33 hoge adellijke heren die samen met hun grote gevolg enkele dagen de kerk bezochten.”
‘Genaast’
Die parallel met de geschiedenis trekt Bodar geregeld. Terwijl hij door de Sint-Jan wandelt, is vrijwel iedere pilaar, nis, bank, doopvont of raam reden voor verder onderricht. Alsof de priester de kathedraal leest als een geschiedenisboek. “Dat is in feite ook zo. Je kunt ook de hele geschiedenis van de stad Den Bosch aflezen aan de Sint-Jan. Iedere periode heeft iets achtergelaten. Kijk hier, dit orgel. Dat is ook nog door ons gebouwd. Ons, de katholieken. Ook de preekstoel is bewaard gebleven, al hingen de protestanten doeken over het houtsnijwerk. Ik houd van die constanten in deze kathedraal.”
Want in 1629, het jaar dat Frederik Hendrik ’s-Hertogenbosch verovert, is de Sint-Jan binnen een week uit handen
van de katholieken en overgenomen door de protestanten. “Laten we ‘genaast’ zeggen; dat is de nette term om te zeggen dat alles werd afgepakt”, zegt de priester, met geamuseerde ondertoon. “Ja, ik vind het inderdaad soms wel prettig om dingen te zeggen, om mensen op de kast te jagen.”
Brabantse mentaliteit
Bodar is dan wel op jonge leeftijd uit de Brabantse hoofdstad vertrokken, dat heeft de verbondenheid met de stad niet minder sterk gemaakt. “Bij de familie die hier woonde, gingen we zeer geregeld op visite. Voordat mijn vader een auto had, gingen we met de trein en telden we vanuit Amsterdam af: Utrecht – Culemborg – Geldermalsen – Zaltbommel, en dan waren we weer in Den Bosch. Ik voel me Brabants, dat is ook de mentaliteit die mijn ouders me hebben meegegeven. Als je ouder wordt, keer je terug naar je wortels. Ik ben hier graag in deze stad. En dan ook in de Sint-Jan, absoluut. Ik zal niet zeggen dat het de énige mooie kerk van Nederland is, maar één van de allermooiste; dat zeker.”
Lees meer verhalen van Bekende Brabanders
Lees meer over:
Meer Bekende Brabanders:
