foto: Suus Heersema
De Eindhovenaar graaft even in zijn geheugen en somt op: het internaat van Geldrop waar hij als veertienjarige terechtkomt ("zó’n heimwee naar ons moeder”) of het PSV-stadion ("drie keer kampioen kan ook niet iedereen zeggen”). Maar het wordt het Stratumseind in Eindhoven. "Omdat ik daar mijn meiske echt heb leren kennen, en zij is heel bepalend voor mijn leven.”
Beste act van Nederland
Van der Doelen (geboren in 1976) speelt tijdens zijn voetballoopbaan voor PSV, Standaard Luik, FC Twente en NEC. Na zijn voetbalcarrière – waar hij als 29-jarige in 2006 een punt achter zet – pakt hij zijn gitaar weer op. “Eigenlijk wilde ik drummen maar dat vond ons pa niks in een rijtjeshuis”, herinnert hij zich. Hij wordt frontman van Allez Soldaat; een succesvolle groep die in 2010 onder meer wordt uitgeroepen tot beste dialect-act van Nederland. Zijn jongste cd Caballero Zonder Filter wordt goed ontvangen door de pers. "'De muzikant die ooit voetballer was’, stond ergens. Dat vond ik wel stoer om te lezen”, zegt hij tevreden.
De eerste kus
"Ik ken m’n meisje al sinds de middelbare school, ‘het St. Joris’ in Eindhoven, maar toen zeiden we gewoon niks tegen elkaar. Ze zat schuin tegenover me met tekenles en we negeerden elkaar volkomen. Toen kwam ik haar later tegen in café The Barrel waar zij de originele openingszin had: 'Heb ik niet bij jou bij tekenen gezeten?' Dat vind ik nu nog wel eens leuk om te zeggen.”
Ze spreken af en gaan in 1993 voor de eerste keer samen naar de film maar het duurt nog twee jaar voordat ze echt verkering krijgen. "Dat maakt het Stratumseind tot een bijzondere plek voor mij. Hier voor dit pand, De Oude Rechtbank, hebben we voor het eerst gekust. Toen was het De Krabbedans. Maar dat is weg, zoals zo veel mooie kroegjes. En misschien ligt het aan mijn leeftijd maar ik heb hier echt niks meer te zoeken.”
Vijf dagen Oeteldonk
Want “vroeger” (“nou klink ik echt als een ouwe lul hè?") was het heel anders. "Mijn stamcafé was echt stampes vol, echt benen buiten. En nu? Ik vind het maar een saaie bedoening; zo leeg. Kroegen hebben het zwaar, hoor, misschien ook door het rookverbod, maar er zit geen ziel meer in die kroegen. Overal zie je dezelfde formule: jong en knap personeel dat niet kan tappen en veel kutmuziek. In mijn tijd hadden café’s een eigen smoel: naar de één ging je voor rock, en naar een ander voor reggae. Heel anders dan die eenheidsworst hier. Maar goed, ik woon graag in Eindhoven. Fijne mensen, alles dichtbij, en PSV natuurlijk. Maar vijf dagen per jaar ben ik niet hier. Tijdens carnaval duiken we vijf dagen onder in Oeteldonk, bij mijn zus. Keigezellig. Wat dat betreft ben ik een echte oer-Brabander. Dat voelt heel sterk; noem het historisch.”
Lees meer verhalen van Bekende Brabanders
Lees meer over:
Meer Bekende Brabanders:
