Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Tijdens de mobilisatie van 1939 werd de Goeikamer door de kapitein ingenomen als commandopost en door de aalmoezenier gebruikt voor het horen van biecht en het vieren van de H. Mis. Het jonge gezin was nu verplicht ook de wintermaanden door te brengen rond de keukentafel in den Herd, verwarmd met het houtfornuis.
Voor soldaten van de inkwartiering en in september 1944 voor Britse soldaten was de zolder beschikbaar. Via een trapje aan de achterzijde van het huis bereikten zij de opkamer en bestegen daarna de zolder. Voor verwarming werd een kachel aangesloten op het rookkanaal van twee onderliggende slaapkamers.
Een Tommy schetste een kleurige sexy dame op het wit gekalkte stenen rookkanaal. Te naakt voor die tijd, vond Moeke, schandalig, een meisje met blote armen en benen dat kon niet! Na vertrek van de ‘logés’ werd de tekening met enkele kalklagen bestreken. Op de open zolder werden kamertjes getimmerd en zo verdween de beschildering voor altijd uit het zicht.
Naast die voor de poes werd ook de balke, stro-/hooizolder van het woonhuis een slaapgelegenheid en natuurlijk was het roken daar verboden. Bij familie Lammers werd de Engelse vertaling opgevraagd en op diverse plaatsen de tekst ‘No smoking’ aangebracht. Met een neergelaten ladder bereikten zij de slaapplek, de poes via een extra trapje en een kleine opening in het plafond, de slapers via een scharnierend luik, bewegend via een katrol. Ook een gedeelte van de hènnekoij naast de kakelende kippen werd ingenomen. Op de triplexwand tegenover iedere slaapplek werd met felle blauwe verf de voornaam van de soldaat aangebracht.
Onlangs werd mijn wens vervuld, ik maakte op de grote wand een schatting en stootte op een witte ondergrond, naar ik veronderstelde van stelatex. Schuurde lichtjes zonder succes, ondernam links een tweede poging, verwijderde de gipsplaat en ontdekte de vage trekken van een dame. Met een vochtige doek verwijderde ik de dekkende kalklagen en zoals een verschijning op zou doemen verscheen langzaam de lady in volle glorie, mijn geluk kon niet op met een kreet, van ‘bedankt Hanneke!’
Op 1,35 meter hoogte is de 36 cm grote slanke Britse lady aangebracht, met een gezichtsuitstraling die moeilijk in te schatten is. De soldaat heeft misschien heimwee gehad naar zijn land of naar een vrouw. Er heerste kledingschaarste waardoor creativiteit ontstond, strak bloesje met korte mouwkes en volle boezem met de shorts gemaakt van een oude Britse vlag. Make-up grote haarbos én natuurlijk brede bloedrode lippen. Schoeisel kan ik niet ontcijferen. Mijn oudste broer kwam polshoogte nemen en ik vertelde met trots: ‘De Lady is weer zichtbaar.’ ‘Ik dacht dat die veel groter was.’ Dergelijke opmerkingen hoort men meer onder ouderen. De grootte van afbeeldingen en voorwerpen zijn in ons geheugen opgeslagen, wij groeien maar het vastgelegde blijft dezelfde afmeting behouden.
De ‘blootgelegde’ gentlewoman geeft in de huidige samenleving geen aanstoot meer.
Het verhaal is n.a.v. de onderstaande reacties aangepast op 25 november 2020. Redactie