Over het algemeen is het in Volkel tamelijk rustig. Maar in februari 1935 is Volkel het toneel van een spannend schouwspel. Rond half acht in de avond licht de hemel bij Volkel op. Het is duidelijk dat er iets flink mis is. De Kreijter aan de weg naar Boekel staat in lichterlaaie. Zelfs in Uden springen mensen op de fiets om zich naar de plek des onheils te snellen.
Een “reuzen hoop volk”
Het resulteert in een “reuzen hoop volk” dat toekijkt. Marechaussee en veldwachters van Uden en Volkel houden de boel onder controle, terwijl de korenmolen van Antoon Arts brandt als een fakkel. Indrukwekkend en beangstigend: “Groote vlokken vuur worden door den storm ver hoog door de lucht geworpen”. De Udense brandweer probeert uit alle macht met een motor-brandspuit het vuur te blussen. Maar wegens gebrek aan bluswater op de afgelegen plek moet zij hulpeloos toekijken hoe het vuur de molen in een mum van tijd verteert. Tweehonderd zakken met gemalen koren voor verschillende klanten gaan verloren. En meer dan driehonderd zakken krachtvoer.
Tien kippen gered
Een nabijgelegen bergplaats voor koren, dierenvoeders en gereedschappen blijft gelukkig gespaard, maar een kippenhok met meer dan honderd kippen en enkele kalkoenen gaat ook vlammen op. De veldwachters weten nipt tien kippen uit het brandende hok te halen. De rest moet als verloren worden beschouwd. Molenaar Arts die tevergeefs zijn molen probeert te redden, loopt brandwonden op aan handen en voeten. De oorzaak van de brand is onbekend. Ligt het aan de ongelukkige benaming van de molen? ‘Kreijten’ betekent in het dialect immers plagen of sarren. De molen is niet voor niets als concurrent van de Volkelse molen gebouwd. De concurrent heeft er in dit geval niets mee te maken. Vermoedelijk zijn de wieken dolgedraaid.
Pech met de Kreijter
Molenaar Arts die inmiddels met verbonden handen en voeten zit te kijken, heeft al eerder pech gehad met zijn Kreijter. Drie jaar eerder was er ook een defect aan de as. Tijdens het draaien was er een wiek losgeschoten. Die had zich met een rotvaart diep in de grond geboord en wonder boven wonder niemand verwond. Aangezien de molen ook over een motormaalderij beschikte, kon het werk toen door. Nu rest er niets meer behalve de bakstenen teerlingen die de houten molenkast droegen. De molen is gelukkig verzekerd tegen brand en zal worden vervangen door een nieuw exemplaar.
Dit verhaal verscheen eerder in Brabants Dagblad
