Bronwater

De terugkeer naar oude waarden en normen had ook tot gevolg dat de toestroom naar seminaries, juvenaten en kostscholen opnieuw op gang kwam. Na een langdurige komkommertijd was het veelal een opluchting voor ouders met grote gezinnen om de zorg voor een kind af te kunnen staan aan een of andere congregatie en daarmee recht te doen aan hun opvattingen en overtuiging.

Zo was er in Vught de Congregatie van de Broeders van Onze Lieve Vrouw van Lourdes gevestigd. Zij hadden een eigen opleidingsjuvenaat waar roepingen werden ondergebracht. Het grote gebouw stond op een aanzienlijk gebied waarin ook enkele vijvers lagen. Eén van de opmerkelijke elementen van de opleiding bestond uit sport en spel.

Vaak betrof het voetbal, volleybal en andere vormen van balsporten. In de zomer was er vaak het verlangen naar en de behoefte aan een verfrissende duik in het water en de vijvers leken daar een goede mogelijkheid voor. Docenten en oudere leerlingen maakten een plan en kwamen tot de slotsom dat voor de aanleg van een dergelijke voorziening eerst de zaak drooggelegd moest worden. Daarna kon een laag cement of beton bedekt worden met tegels om vervolgens de zaak weer onder te laten lopen en de nodige andere voorzieningen zoals duikplank, badhokjes etc. te realiseren.

Iedereen was enthousiast, maar zoals gebruikelijk was de toezegging en het fiat van verschillende instanties noodzakelijk. Voor de ongeduldige jongelingen een periode van enkele eeuwigheden achtereen. Voorzichtig verscheen er een pomp. Later nog een, tezamen met slangen en pijpen. Het had er alle schijn van dat er een aanvang werd gemaakt met de uitvoering van het plan. Regelmatig werd de initiator waargenomen, gekleed in een soort werkpak die met enkele anderen naar de vijver toog.

Aan het einde van het jaar bleek er veel gepompt, maar amper een droog plekje te bekennen ondanks de geringe neerslag. Er werden vergaderingen belegd en de gezichten betrokken zorgelijk. Ondanks het ontbreken van zwemvoorzieningen gingen er plots in badtenue gehulde personen met een duikbril het water in. De afloop liet op zich wachten, maar werd duidelijk toen de pompen verdwenen met alle toebehoren erbij. Met de teleurstelling op de gezichten van de betrokkenen werd duidelijk dat de verwachtingen definitief niet bewaarheid zouden worden.

Tenslotte werd in de herfst meegedeeld dat de plannen niet konden doorgaan, doordat de vijvers een natuurlijke wateraanvoer kenden. Bronwater dat de bemaling teniet deed, bleek in grote hoeveelheden beschikbaar. Dat was een hele domper, niet alleen voor de broeders, maar ook voor de omwonenden die zich er op hadden verheugd mee te kunnen genieten van het geplande zwembad.