Cornelius L. Buskens werd op 12 mei 1883 in Gemert geboren als burgemeesterszoon. Hij werkte na zijn middelbare schooltijd op verschillende gemeentesecretarieën om het ambtenarenvak goed onder de knie te krijgen. Tenslotte werd hij in Boekel eerst gemeentesecretaris en later burgemeester (1916-1929).
Hij trouwde met Fientje van Dijk, een dochter van de Udense dorpsdokter. Ofschoon hij dus burgemeester van Boekel was, ging hij rond 1920 bij zijn schoonouders in Uden wonen, in het statige witte herenhuis tegenover de Kruisherenkapel. Het was als het ware een opstapje naar zijn volgende functie.
Op 16 januari 1929 werd Buskens namelijk geïnstalleerd als burgemeester van Uden. Tijdens zijn bestuursperiode te Uden brak de crisistijd uit en begon de bezetting. In 1942 moest hij plaatsmaken voor een NSB-burgemeester.
Tot die tijd had hij wel enkele wapenfeiten op zijn naam staan: hij zette zich vanaf het begin van zijn Udense burgemeesterschap enthousiast in voor de Udense veemarkt. Die maakte vanaf 1930 dan ook een enorme opbloei mee.
Buskens was ook erg begaan met een andere economische aanjager, de veenontginning Terraveen, het latere Odiliapeel. En dat Uden in 1938 een nieuwe raadhuis kreeg, was ook zeker te danken aan deze gedreven bestuurder.
Dat zo'n typische regent uit de vooroorlogse periode ook wel minder aangename trekken had - zeker in onze hedendaagse ogen -, blijkt wel uit de interessante toevoegingen van Bart van de Ven en Lieke Verberk hieronder.
Hij was mijn buurman en ging iedere dag met zijn vrouw om 12.00 uur eten bij restaurant De Korenbeurs in de marktstraat te Uden. Als kind kwam ik dan uit school en vond dat een vreselijke luxe.
Bart van de Ven, Boekel
zei op 14 december 2007 om 14:39
Toen burgemeester Buskens 1919 te kennen gaf te willen gaan trouwen,vroeg hij de gemeenteraad een ambtswonig voor hem te bouwen. De raad wees dat voorstel af en gaf te kennen dat hij zelf maar moest bouwen en gezien zijn twee inkomens als Burgemeeater en Secretaris dit gemakkelijk zou kunnen. Buskens weigerde dat. Later kwam Buskens met het voorstel in de raad om het leegstaande huis van de veldwachter in de Kerkstraat te verbouwen tot ambstwoning. De raad stemde aarzelend toe. Na een half jaar deelde Buskens de raad mede dat het huis te vochtig was en daardoor zijn vrouw ziek geworden was en op advies van zijn huisarts naar Uden was vetrokken. En verder nog dat het huis niet voldeed als ambtswoning. Bij de officiële opening van het nieuwe gemeentehuis in Boekel in 1931 onder burgemeester Schafrat, was ook burgemeester Buskens uit Uden uitgenodigd. Via een telegram liet hij weten niet bij de opening aanwezig te zullen zijn en dat hij niets meer met Boekel te maken wilde hebben.
Christian van der Ven, namens BHIC
bhiczei op 14 december 2007 om 14:46
Hallo Bart,
Bedankt voor je verhaal! Hier gaan we zeker iets mee doen hoor. leuk!
Een paar dagen geleden had iemand anders toevallig een soortgelijk verhaal over een Veghelse dominee en zijn huizenprobleem. Die notabelen konden zomaar veel noten op hun zang hebben, zouden wij nu denken, hè? De link naar het Veghelse verhaal (knip en plak in je browser): http://www.bhic.nl/index.php?id=4526
barbara van dijk
zei op 7 april 2009 om 16:56
Uit de overlevering van mijn moeder Toos Boley, die vroeger naaister was, zijn heel veel verhalen in mijn hoofd blijven hangen. Mijn moeder was de naaister die op vaste dagen in bepaalde gezinnen naaiwerk ging verrichten maar ze was ook coupeuze en kon de prachtigste mantels en japonnen maken, compleet met borduursels, voor de beter gesitueerden. Vaak was het maken van zo'n japon een zeer arbeidsintensief karwei, vooral als de mensen 'nogal wat noten op hun zang hadden' zoals mijn moeder dat noemde. Ook mw. Buskens was een van haar klanten en als ik de geschiedenis van Bart van Boekel lees, past het verhaal wat mijn moeder mij vertelde helemaal in het plaatje:
Mijn moeder moest een feestelijke japon maken voor mw Buskens. Dat had heel wat voeten in aarde want ook de burgemeester bemoeide zich kennelijk met de garderobe van mevrouw. Uiteindelijk was de jurk af en werd de rekening (waarschijnlijk veel te laag, want het was een eer om voor de burgemeestersvrouw te mogen naaien) voldaan. 's Avond werd mijn moeder ontboden: de burgemeester vond het 'befje' te laag en mama moest dat euvel ter plekke handmatig verhelpen. De extra uren die zij daarmee kwijt was werden voldaan met een bordje kersen.
Hij trouwde met Fientje van Dijk, een dochter van de Udense dorpsdokter. Ofschoon hij dus burgemeester van Boekel was, ging hij rond 1920 bij zijn schoonouders in Uden wonen, in het statige witte herenhuis tegenover de Kruisherenkapel. Het was als het ware een opstapje naar zijn volgende functie.
Dat zo'n typische regent uit de vooroorlogse periode ook wel minder aangename trekken had - zeker in onze hedendaagse ogen -, blijkt wel uit de interessante toevoegingen van Bart van de Ven en Lieke Verberk hieronder.
