Ergens tussen 1250 en 1300 zijn bij ’t Wild, tussen Alem en Gewande, de eerste Maasdijken aangelegd. De buurtschap is ontstaan rond de uitwateringssluis. In de achttiende eeuw verscheen er ook een windwatermolen. Aan het eind van de achttiende eeuw telde ‘t Wild 10 huizen, in 1850 eveneens 10 en omstreeks 1930 zelfs 23.
Op dat moment was er ook een café gevestigd, waarin een telegraaf- en telefoonstation was ondergebracht. Post werd verzorgd vanuit Alem, het dorp waar de kinderen van ’t Wild naar school gingen en waar ook de parochiekerk stond.
In het najaar van 1944 rukten de geallieerden troepen op naar ’s-Hertogenbosch en vormde de Maas enkele maanden lang de frontlinie tussen bevrijd en niet bevrijd gebied. In deze periode werd de buurtschap praktisch met de grond gelijk gemaakt. Op 3 oktober 1944 gaf de Duitse SS aan de bewoners het bevel om hun huizen met hun bezittingen te verlaten. Daarop staken zij alles in brand. Na de bevrijding keerden de bewoners terug en werd ‘t Wild opnieuw opgebouwd.
Dat gebeurde niet precies op de plaats waar de oude huizen gestaan hadden, op de dijk, maar meer landinwaarts. Het ontwerp van de nieuwe kern is een typisch voorbeeld van de “Delftse School”.
Parochieel viel ‘t Wild oorspronkelijk onder Alem, maar na de Maaskanalisatie werden de inwoners ingedeeld bij de parochie Maren. Een eigen kerk of kapel heeft het gehucht nooit gehad. Na die Maaskanalisatie gingen de kinderen ook in Maren naar school.
Op dat moment was er ook een café gevestigd, waarin een telegraaf- en telefoonstation was ondergebracht. Post werd verzorgd vanuit Alem, het dorp waar de kinderen van ’t Wild naar school gingen en waar ook de parochiekerk stond. 
Dat gebeurde niet precies op de plaats waar de oude huizen gestaan hadden, op de dijk, maar meer landinwaarts. Het ontwerp van de nieuwe kern is een typisch voorbeeld van de “
