De aanzegger

Ook het beeld van veldwachter de Frel op z’n fiets ben ik niet kwijtgeraakt. Als we kattenkwaad aan het uithalen waren, waren we extra op onze hoede of de Frel niet in de buurt was.

Uit mijn pubertijd herinner ik me het gezicht van koningin Juliana achter een autoruit toen ze op bezoek ging in de Erremenblok in Bergen op Zoom. Maar bij dit beeld vraag ik me nog steeds af hoe ik zo stom kon zijn om een half uur te wachten tussen dikke rijen mensen op iets dat in een fractie van een seconde voorbij was.

Met een beeld uit mijn kleutertijd (zo rond 1948-1950) ben ik jaren bezig geweest om er achter te komen wie ik nou eigenlijk gezien had bij ons huis in Nieuw Borgvliet.
Wat was er toen aan de hand?

De voordeurbel ging. Dat was al apart, want iedereen kwam achterom.
Voor de deur stond een man, die geheel in het zwart gekleed was. Wat hij zei, weet ik niet. Maar mijn moeder maakte niet de gebruikelijke grapjes. Dus het moet ernstig geweest zijn.
Toen de man weg was, werd er een wit laken voor het raam aan de straatkant gehangen. Dat maakte de sfeer in huis naar mijn gevoel bedrukt.

Wie was die man in het zwart?
Het kwartje viel een paar jaar geleden toen ik bezig was met allerlei dingen uit de jaren ’50.
De man in het zwart moet een aanzegger geweest zijn. Dus een man, die namens een begrafenisondernemer of een onderlinge begrafenisverzekering kwam vertellen dat er iemand dood was.

Ik heb het er met mijn zus over gehad. Zij wist ook van de man in het zwart. En hoogstwaarschijnlijk kwam de man vertellen, dat een zuster van mijn moeder was overleden. Mijn zus voegde er ook aan toe, dat volgens haar de hele familie een half jaar met een rouwband gelopen heeft.