In 1848 liet de pastoor van Hees en Neerbosch bij Nijmegen, de dominicaan Dominicus van Zeeland (1806-1892), twee zusters van de Dominicanessen van de H. Catharina van Siëna uit Rotterdam komen om onderwijs te geven in handwerken en catechismus aan de jeugd in zijn parochie.
Het werd al snel een succes: er werden schoollokalen gebouwd (1850) en later een klooster voor een groeiend aantal zusters. Dat leidde in 1853 tot de oprichting van een eigen congregatie, de Dominicanessen van de H. Familie, Jezus, Maria en Jozef. Als mede-oprichtster werd zuster Ludovica (Catharina Elizabeth Keyser) de eerste overste van de nieuwe congregatie, die naar de stichtingsplaats ook wel de congregatie van de Dominicanessen van Neerbosch genoemd wordt.
De zusters streven er naar om het beschouwende leven in dominicaanse geest te verbinden met apostolisch werk, voornamelijk onderwijs. Daarnaast stichtte de congregatie ook enkele bejaardenpensionaten en raakte men betrokken bij de gezondheidszorg. In 1998 vierde de congregatie haar 150-jarig bestaan met als motto ‘De fakkel brandend houden’. Het moederhuis staat (nog steeds) in Neerbosch.
Verder was de congregatie tussen 1931 en 1988 actief in Indië/Indonesië. De zusters werkten in het apostolisch vicariaat Bandoeng dat toevertrouwd was aan de Kruisheren en in het apostolisch vicariaat van Poerwokerto dat toevertrouwd was aan de Missionarissen van het Heilig Hart. Zij droegen bij aan opvoeding en onderwijs (Europees, Maleis en Hollands-Chinees onderwijs). Ook verzorgden zij een noviciaat. Tussen 1964 en 1991 werkte de congregatie ook in Brazilië. In beide gebieden zijn nu zelfstandige congregaties opgericht.
Terwijl de zusters dominicanessen oorspronkelijk het onderwijs aan en de opvoeding van voogdijkinderen; de verpleging van zieken, bejaarden en gebrekkigen en de wijkverpleging en missiewerk als hun taak zagen, waren waren de zusters later voornamelijk als vrijwilligster werkzaam in het (woonwagen-) pastoraat, in zorgcentra en verpleeghuizen en bij hen die leven aan de rand van de samenleving.
In Noord-Brabant hadden ze kloosters in Langenboom (Theresiahoeve) en Tilburg (klooster Sint-Dominicusstichting). Buiten Noord-Brabant waren er kloosters in Amsterdam, Arnhem, Den Haag, Middelburg, Nijmegen en Utrecht. En buiten Nederland bestonden er huizen in Brazilië en Indonesië.
Foto’s Catharina Elizabeth Keyser, moeder Ludovica (1815-1869). Bron: website dominicanessen. Poppen met de verschillende (missie)habijten der Dominicanessen van Neerbosch. Bron: Katholiek Documentatie Centrum, fotonrs. 1A20722 en 1A20723. Tilburg, twee zusters Dominicanessen tijdens hun jaarlijkse inzamelingsactie in de Heuvelstraat, 1938. Bron: Regionaal Archief Tilburg, fotonr. 021765.
Het werd al snel een succes: er werden schoollokalen gebouwd (1850) en later een klooster voor een groeiend aantal zusters. Dat leidde in 1853 tot de oprichting van een eigen congregatie, de Dominicanessen van de H. Familie, Jezus, Maria en Jozef. Als mede-oprichtster werd zuster Ludovica (Catharina Elizabeth Keyser) de eerste overste van de nieuwe congregatie, die naar de stichtingsplaats ook wel de congregatie van de Dominicanessen van Neerbosch genoemd wordt.
Terwijl de zusters dominicanessen oorspronkelijk het onderwijs aan en de opvoeding van voogdijkinderen; de verpleging van zieken, bejaarden en gebrekkigen en de wijkverpleging en missiewerk als hun taak zagen, waren waren de zusters later voornamelijk als vrijwilligster werkzaam in het (woonwagen-) pastoraat, in zorgcentra en verpleeghuizen en bij hen die leven aan de rand van de samenleving.
