De drankspecialist

Het gesprek aan zijn tafel ging over drank. Janus beweerde dat hij wel wist of het goede snevel was. “Mij maken ze niets wijs”, zei hij heel overtuigend. Het gesprek ging verder. Na enige tijd had Janus zijn borrelglaasje leeg, stak dat in de hoogte en riep “Sjef!” Dat was voldoende: kastelein Sjef nam het lege glaasje aan, ging naar de tap, vulde het met water en zette het weer voor Janus op tafel.

Janus had het weer eens druk met verhalen. Hij had al twee keer van zijn borrel gedronken, toen aan een andere tafel een man zich omdraaide en tegen Janus zei: “Janus, weet ge wat gij bent?” Janus keek de man aan. “Gij bent ene hele grote zwetsdrol! Ja, ene grote zwetser, dat bende gij.”

Janus was wat overdonderd en zei niets. “Gij bent een hele grote zwetser. Gij zegt dat gij verstand hebt van snevel en wel weet wat goeie snevel is, maar gij weet er niets van. Gij hebt niet eens gemerkt dat de kastelein water in jouw borrel heeft gedaan!”

Janus was even stil. Ook alle gasten vielen ineens stil en keken zijn kant op, sommigen met de gedachte “als dat maar geen heibel geeft”. Toen zei hij: “dat had ik allang gemerkt, maar ik kan de kastelein toch niet voor schand zetten in zijn eigen café?”

En alle klanten bulderden van het lachen, omdat Janus zich zo goed uit de situatie had gered.