Met het overlijden van pastoor Bernadinus van Miert verliest Veghel een icoon. Ondernemend en vastberaden, de 'eer en glorie van Veghel' laat een meesterwerk na.
Het begrip 'icoon' staat in de beeldspraak voor de verdienste van een bepaald persoon. Een icoon heeft uitstraling en is een voorbeeld voor anderen. Soms wordt iemand zelfs letterlijk als icoon aanbeden. Het verlies van zo'n persoon wordt als groot gemis ervaren. Op 3 juni 1870 is Veghel in diepe rouw. 'De eer en glorie van Veghel' is dood. Icoon pastoor Bernadinus van Miert, is na een 'slepende ziekte' bezweken.
19e-eeuwse Brabantse priesters zijn over het algemeen vastberaden types. Maar weinigen slagen er echter in om zo'n grote invloed uit te oefenen op de samenleving als Bernadinus van Miert. De geboren Bosschenaar wordt in 1840 pastoor van Veghel. Hij treft een welvarend dorp aan met een rijke boerenstand en burgerij. Toch is het niet alles goud wat er blinkt. Van Miert ziet een groot aantal landlopers en bedelaars: "Een groot en moeilijk vraagstuk inderdaad". Middels een fonds krijgt hij middelen om armenzorg en werkverschaffing op te zetten. En warempel, in 1850 is er niemand meer aan de bedelstaf. Zijn trouwe helpers hierbij zijn de Zusters Franciscanessen.
Van Miert heeft er vastberaden voor gezorgd dat Veghel een eigen congregatie van liefdezusters krijgt. Om onderwijs en zorg te bevorderen. Het is nog maar het begin van de ondernemerslust die Van Miert ten toon spreidt. Zijn grootste werk voor Veghel staat vanaf 1853 op stapel, de bouw van een nieuwe kerk. "Voor de groote ontwikkeling en de schoone toekomst welke voor Veghel weggelegd zijn". Van Miert weet de veelbelovende jonge architect Pierre Cuypers aan te trekken voor het ontwerp. Cuypers tekent een neogotisch gebouw, geïnspireerd op de Franse gotiek. De totale begroting komt op fl106.910,65,-.
Een gigantisch bedrag. Van Miert bewijst een bekwame financier te zijn. Op diplomatieke wijze gaat hij aan de slag en weet "een groot aantal weldoeners" te vinden. De opsomming kapitaalkrachtige burgers en boeren is verbluffend. Maar Van Miert draagt ook zelf zijn steentje bij. Om de kerkbouw te bekostigen, verkoopt hij zelfs zijn eigen woonhuis. Van Miert krijgt er een sierraad voor terug. De Sint-Lambertuskerk wordt nog tijdens zijn leven in de landelijke media tot icoon verheven. Net als Van Miert zelf. Tot op de dag van vandaag domineert de 'eer en glorie van Veghel' de skyline.
Het begrip 'icoon' staat in de beeldspraak voor de verdienste van een bepaald persoon. Een icoon heeft uitstraling en is een voorbeeld voor anderen. Soms wordt iemand zelfs letterlijk als icoon aanbeden. Het verlies van zo'n persoon wordt als groot gemis ervaren. Op 3 juni 1870 is Veghel in diepe rouw. 'De eer en glorie van Veghel' is dood. Icoon pastoor Bernadinus van Miert, is na een 'slepende ziekte' bezweken.
