In september 1818 wordt besloten tot de aanleg van een verharde rijksweg tussen ’s-Hertogenbosch en Grave, als onderdeel van de verbinding tussen Middelburg en Kleef. Al eeuwenlang ligt er een brede zandbaan, die ‘s winters modderig is en heel rul tijdens de zomermaanden. Nog in 1818 wordt begonnen aan de nieuwe aarden baan en vier jaar later kunnen de stratenmakers aan de gang met de Belgische kinderkopjes. Toch is in 1826 de aarden bedding tussen de Papendijk bij Geffen en de Hansjoppenberg (bij het huidige Paalgraven) nog steeds niet af. Mogelijk heeft dat te maken met het gedrag van sommige inwoners van Geffen en Heesch, want in september van dat jaar klagen de wegenbouwers over voortdurende diefstal van kruiwagens en planken. Gevolg daarvan is dat het werk vertraging oploopt.
Twee jonge Hollandse juristen, Dirk van Hogendorp en Jacob van Lennep, maken in de zomer van 1823 een rondreis door Nederland. Een aantal trajecten leggen zij te voet af, maar in de ochtend van 8 augustus stappen zij te Nijmegen in een “fraaie rijtuig, bestaande uit een lange wagen zonder riemen noch veeren en met een huif bedekt van zwart leder.” Hun reisdoel voor die dag is ’s-Hertogenbosch, een stad die “slechts 9 uur” van Nijmegen verwijderd is.
Schade van 24 stuivers
Tussen Nederasselt en Grave steken zij de Maas over met het veer. Om 11 uur stopt het rijtuig bij de herberg Schaijksenhoek, die volgens Van Lennep “zeer net en proper is”. Onze reizigers wandelen er in de tuin en hebben er een toevallige ontmoeting met een kennis die arriveert met de diligence uit ’s-Hertogenbosch. Daarna wordt er “zeer goed” gegeten, wellicht een beetje te goed. Want Jacob van Lennep klimt in een venster, dat achter hem dichtvalt. Zes gebroken ruiten zijn het resultaat van deze escapade en de schade bedraagt 24 stuivers. Toch bereiken de heren ’s avonds zonder verdere problemen de provinciehoofdstad. Langs de route zagen zij stratenmakers aan het werk, maar desondanks is het oordeel van Dirk van Hogendorp over de weg tussen Grave en Den Bosch, in één woord samengevat: “elendig”!
Dit verhaal verscheen eerder in Brabants Dagblad
