Na gezamenlijk om 7 uur ‘s morgens de H. Mis met intentie een voorspoedige reis waarna ontbijt, meldt zich te snel de taxi. Vandaag verlaat broer Br. Marinus zijn ouderlijk huis; op de achtergrond klinkt vanuit de radio “Als in ons hart een lied weerklinkt” van het Jeugdcentrale koor uit Vught.
We schrijven 21 november 1958 negen uur, het gezin neemt met een handdruk afscheid en vraagt zich af, zien we Marinus nog ooit terug? Moeke heeft daar ongemerkt moeite mee en we laten haar alleen. Vader: ‘Beter zo dan een begrafenis.’ Marinus vertrekt naar hetzelfde missiegebied van Mill Hill in Belgisch Congo als waar broer Jan, broeder missionaris, werkzaam is.
Vanuit de haven van Antwerpen vertrekt de S.S Vink. Aan boord commandant J. Lafere; de vrachtboot met tussenstop voor passagiers met bestemming Tenerife, waaronder gezin(nen) met kinderen.
Aan boord: de baby krijgt de fles
Marinus neemt de eerste oversteek met de Evenaarsdoop serieus en neemt daaraan deel.
Broeder Marinus krijgt de Neptunusdoop
Broeder Marinus krijgt de Neptunusdoop
Broeder Marinus krijgt de Neptunusdoop
Broeder Marinus in de mast (bij de pijl)
Een opdacht: het beklimmen van de scheepsmast. De kapitein, flink aangeschoten, liet het vaartuig dwars op de stroming leggen, waardoor het de klimmer het nog moeilijker kreeg. En tot schrik van de commandant klom Marinus hoger dan de bedoeling was.
De menukaart van 30 november vermeldt een uitgebreid afscheidsdiner, waarop tientallen een reactie of handtekening achterlaten. Zoals: “Na een Goddelijke doop wens ik U van harte gelukkige loopbaan in Kongo J. Lafere Kapitein.” “Na de doop moet U in de mast gaan.” “Na een koud bad aan dek krijgt U een warm waterbad in de machinekamer.” “Na de doop een uurtje uitluchten op de brug alvorens in mijn cabine terug te keren.” “Ik wens U met hart en ziel vele gelukkige jaren in Congo en hoop later ’n woordje van U allen te ontvangen.” “Ik wens jullie het beste in Congo en veel gezondheid van uw Kamerdienaar.” De Hofmeester besluit: “Mijne beste wensen aan U allen en het was jaren geleden dat ik nog zoo een leuk stel mannen heb ontmoet."
Het menu en de gelukswensen (klik voor een vergroting)
Tegen alle vroegere verwachtingen slaat Marinus twee jaar later na de opstand in Congo voor de rebellen op de vlucht; zelfs de op zijn verjaardag door zusters (uit Asten) gebakken taart blijft onaangebroken in de koelkast achter.
We geven moeke samen met vader alle rust en stappen met een groepje op de fiets en rijden met een verzekerd doel via Eikenheuvel, Duifhuis en Knipperdul naar buurtschap Kraanmeer. Morgen, zaterdag vindt de feestelijk de opening plaats van de verharde de weg naar Erp. En berijden vanaf buurtschap Kraanmeer en Morsehoef de nieuwe verharde weg. Daarvóór hadden drie broers jaren dagelijks voor het werk de onverharde smalle en in de winter ongebaande fietspaden bereden!
Onderweg geven Erpenaren al een feestelijke blik het was niet niks al zo lang gewacht, een verharde weg naar hun dorp en buurgemeente Uden. Vanaf het dorpsplein kijken we hoe gemeentewerkers met de harde bezem en emmers water de toegangsdeuren van het oude Raadhuis uit 1791 schrobden, práchtig op het dak dat klokkentorentje.
Marinus beschreef zijn belevenissen met potlood, die zijn ondertussen onleesbaar geworden, doch afbeeldingen zeggen meer!
