In 1965 maakte de eerste ongebonden Geldropse Prins Carnaval, Z.D.H. Prins Brompiet D’n Urste van Bougie tot Knalpot, alias Piet van Wershoven, een definitief einde aan het Prinsdom Vleermuizendam. Bij Prinselijke Proclamatie van 14 februari 1965 werd bepaald dat Geldrop tijdens de carnavalsdagen vanaf dat moment tot in de carnavaleske eeuwigheid de naam zou gaan dragen van Ut Lappegat.
Dat gebeurde in het Groen Koffiehuis van Michel Verlouw aan de Heuvel. Alle Geldropse carnavalsverenigingen hebben die naam tot op de dag van heden ten volle gerespecteerd. Ook het Stadsprinscomité, rond 1980 op het Lappegatse carnavalstoneel verschenen, hield zich eraan. De naam Ut Lappegat is een geesteskind van de toenmalige Prinselijke Pennenlikker Vleer Sium, Martien van den Biggelaar. Hij baseerde zijn creatie op de rijke geschiedenis van de Geldropse textielindustrie, die tot ver in het heden heel wat Geldropse mondjes heeft gevuld.
Z.D.H. Prins Brompiet D’n Urste van Bougie tot Knalpot
Een geschiedenis met hindernissen
Ut Lappegatse carnaval sloeg hiermee in 1965 een geheel nieuwe weg in. Maar men stuitte al meteen op een eerste hindernis, namelijk de weigering door burgemeester mr. Fr. van Lanschot om de eerste onafhankelijke Lappegatse Prins Carnaval de sleutels van de gemeente Geldrop te overhandigen. Hij verhinderde met deze stap iets, wat tot een jaarlijkse traditie van ut Lappegatse carnaval had moeten worden. Terwijl je toch zou verwachten, dat deze burgemeester, als zoon van “Oeteldonk”, zeker zijn volle medewerking zou verlenen om Geldrop tijdens carnaval een vleugje Oeteldonkse carnavalssfeer te laten proeven.
Zijn vader - burgemeester van ‘s-Hertogenbosch – was immers volgens uit Oeteldonk naar Geldrop overgewaaide verhalen geen onbekende in het Bossche uitgaansleven en een levensgenieter van het zuiverste ras. In de jaren 1963 en 1964 had burgemeester Van Lanschot tijdens een vrij sober gebeuren voor het gemeentehuis de sleutels van de gemeente Geldrop, dat toen nog tijdens de carnavalsdagen ‘Vleermuizendam’ heette, overhandigd aan de Vleermuizenprinsen Telemachos (Leo van de Mortel) en Telegonos (Toon van Bergen uit Eindhoven) van de Algemene Geldropse Carnavalsvereniging “De Vleermuizen”.
Ook in de jaren daarvoor had de burgemeester geen enkel bezwaar gevoeld om een Lampegatse Prins carnaval, namelijk de bekende Geldropse tandarts A.A. Pennock, de sleutels van de gemeente te overhandigen. De burgervader liet schriftelijk weten, dat de Geldropse carnavalsverenigingen het jaarlijks onderling maar uit moesten maken, welke vereniging de sleuteluitreiking op haar programma kon plaatsen.
Dit burgervaderlijke decreet was vooral veren op de steek van de Braokese Karnavalszotten die, aangevoerd door een of meerdere bestuursleden die zitting hadden in de Geldropse gemeenteraad, alle veren bij gingen zetten, om hun prins op het gemeentehuis te krijgen. Een poging van het Opperste College van de A.G.C. ”De Vleermuizen’’ om via onderling overleg uit de ontstane impasse te geraken stuitte vooral op de onwil van de politieke carnavalisten Joh. L. van Sante en zijn trouwe broekzak M. Veraart.
Dat gebeurde in het Groen Koffiehuis van Michel Verlouw aan de Heuvel. Alle Geldropse carnavalsverenigingen hebben die naam tot op de dag van heden ten volle gerespecteerd. Ook het Stadsprinscomité, rond 1980 op het Lappegatse carnavalstoneel verschenen, hield zich eraan. De naam Ut Lappegat is een geesteskind van de toenmalige Prinselijke Pennenlikker Vleer Sium, Martien van den Biggelaar. Hij baseerde zijn creatie op de rijke geschiedenis van de Geldropse textielindustrie, die tot ver in het heden heel wat Geldropse mondjes heeft gevuld.
deze burgemeester, als zoon van “Oeteldonk”, zeker zijn volle medewerking zou verlenen om Geldrop tijdens carnaval een vleugje Oeteldonkse carnavalssfeer te laten proeven.
Ook in de jaren daarvoor had de burgemeester geen enkel bezwaar gevoeld om een Lampegatse Prins carnaval, namelijk de bekende Geldropse tandarts A.A. Pennock, de sleutels van de gemeente te overhandigen. De burgervader liet schriftelijk weten, dat de Geldropse carnavalsverenigingen het jaarlijks onderling maar uit moesten maken, welke vereniging de sleuteluitreiking op haar programma kon plaatsen.
