De grimmige waterwolf van 1926

Op donderdagmorgen 31 december breekt de dijk bij Nederasselt en ontstaat er een gat van zo’n 150 meter. Het water stroomt de regio van Maas en Waal binnen en zet ook een groot deel van het Land van Cuijk blank. ’s Avonds begeeft de dijk bij Oeffelt het op twee plaatsen. “Het water stortte met geweld en met een oorverdovend gehuil door de allengs groter wordende dijkopeningen bij Den Urling en bij de Reetjes. Het stroomde de huizen en de stallen in en zette alle straten blank. De mensen vluchtten naar de zolders. Het vee, dat hier en daar tot aan de borst in het water stond, werd aan zijn lot overgelaten”, schrijft de krant De Echo.

Door de uitzonderlijke hoge waterstand ontkomen ook de Oeffeltse Hei en Kruispunt Beugen niet aan de kracht van het water. Op twee huizen na overstroomt het hele buurtschap. De ravage in Oeffelt zelf is al even groot. Op honderd meter van de Molenstraat na is Oeffelt die eerste dagen van het nieuwe jaar helemaal ondergelopen. Er komen geen inwoners om, wel verdrinken er ongeveer 500 kippen, 15 varkens, een koe en een schaap.

Het burgemeestersechtpaar Remmen probeert te helpen waar dat kan. Remmen zorgt voor de evacuatie van mens en dier. Zijn vrouw regelt eten, kleding en meubelen en laat ze verspreiden door roeiers van het plaatselijke Huisvestingscomité. Ook militairen en het Oranje Kruis zetten zich in voor het dorp. De schade van de overstroming wordt geschat op ƒ 180.000,-.

Op 10 januari, als het water al sterk is gezakt, komt de gemeenteraad bijeen. Nog voordat de schuldvraag op tafel komt, verklaart de burgemeester: ”De gemeente Oeffelt heeft gedaan wat zij kon doen. De dijken verkeerden in een toestand zoals ze hoorde te zijn, voor zover hun verbetering op het terrein van de gemeente lag.” Voor het herstel van de dijk bij de Reetjes en Den Urling is naar schatting ƒ 20.000,- nodig en Oeffelt klopt daarvoor aan bij provincie en rijk.

Maar die geven niet thuis. Al in 1921 had het provinciebestuur schriftelijk laten weten dat de Maasdijk moest worden versterkt. Dat is niet gebeurd en nu voelt de provincie er niets voor om met geld over de brug te komen. Wel wordt geïnvesteerd in de Maasdijken. Rond 1928 wordt de Maas gekanaliseerd. En er worden zeven stuwen aangelegd, waardoor het water beter beheersbaar moet worden.

Vier jaar na de ramp zegt burgemeester Remmen, in zijn nieuwjaarstoespraak van 1930, dat er dankzij de provincie een goede dijk ligt die de hoge Maas aan kan. “Hiermee komt een eind aan de onrust welke zich bijna ieder jaar van onze bevolking meester maakt als vanuit Maastricht een hoge waterstand wordt doorgeseind.”