Toeristen vragen in Breda nog wel eens de weg naar de Onze Lieve Vrouwekerk. Want in allerlei publicaties wordt de kerk zo genoemd. Maar de Bredanaars kijken vol onbegrip bij die vraag. “Die kerk is toch gesloopt? U moet in Princenhage zijn!” Of: “Ik zou het niet weten”. In Breda heet de middeleeuwse kerk in het centrum, die voor het eerst werd vermeld in een oorkonde uit 1269, gewoon ‘De Grote Kerk’.
Een Onze Lieve Vrouwekerk is het sinds 1637 al niet meer. Toen veroverde stadhouder Frederik Hendrik de stad en werd de kerk aan de protestanten gegeven. Er kwam toen ook een definitief einde aan de verering van het Sacrament van Niervaert. Al sinds de Middeleeuwen werd er in de Bredase kerk een hostie vereerd. Die was gevonden in Niervaert, het huidige Klundert. Nadat de hostie naar Breda was overgebracht, werd hij voor talloze pelgrims een voorwerp van verering. De beeldenstorm van 1566 had aan die bedevaarten al een einde gemaakt: de hostie is sindsdien spoorloos.
In de Grote Kerk zijn nog wel de ‘monstransen’ te zien, waarin eens de hostie werd getoond tijdens processies. Een andere religieuze trekpleister is overigens wel bewaard gebleven. Zeker zo belangrijk als het Sacrament van Niervaart was het Heilig Kruis. Dat wil zeggen: een klein splintertje van het kruis waaraan Jezus werd gedood. Het is gevat in een houten kruis en te zien op de permanente tentoonstelling over de middeleeuwse geschiedenis van de Grote Kerk die in de kerk zelf te zien is.
Een Onze Lieve Vrouwekerk is het sinds 1637 al niet meer. Toen veroverde stadhouder Frederik Hendrik de stad en werd de kerk aan de protestanten gegeven. Er kwam toen ook een definitief einde aan de verering van het Sacrament van Niervaert. Al sinds de Middeleeuwen werd er in de Bredase kerk een hostie vereerd. Die was gevonden in Niervaert, het huidige Klundert. Nadat de hostie naar Breda was overgebracht, werd hij voor talloze pelgrims een voorwerp van verering. De beeldenstorm van 1566 had aan die bedevaarten al een einde gemaakt: de hostie is sindsdien spoorloos.
