skip naar content skip naar hoofdnavigatie spring naar service navigatie
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Stef Uijens
Stef Uijens RA Tilburg
Menu
sluit
Hulp nodig?

Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.

Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)

Meer informatie over de chat-service? Klik hier

Online op dit moment

Stel je vraag

Stef Uijens
Stef Uijens RA Tilburg

De H. Brigidakerk in Geldrop

Jan Brouwers
vertelde op 16 januari 2015
bijgewerkt op 24 november 2017
‘Het kroonjuweel van Geldrop’, zo mag je de Brigidakerk met zijn twee torens en imposante koepel – de grootste van Noord-Brabant – wel noemen. Architect Carl Weber heeft zichzelf overtroffen met dit gebouw, dat in 1891 gereed kwam.

Qua bouwstijl wijkt de kerk af van de andere rooms-katholieke kerken die destijds werden gebouwd. Bovendien was de kerk wel erg groot voor een dorp met iets meer dan tweeduizend inwoners. Daarbij kwam dat de parochie nog in 1867 een stuk kleiner was geworden omdat het nabijgelegen dorp Zesgehuchten een eigen kerk had gekregen. Maar dat zette de inwoners van Geldrop er juist toe aan om een grote kerk te laten bouwen. Die van Zesgehuchten had één toren, dus Geldrop zou er twee moeten krijgen. En een grote koepel!

De bisschop verwachtte dat de parochie zo’n groot gebouw nooit zou kunnen bekostigen, maar hij vergiste zich. Geldrop was inmiddels geen puur agrarisch dorp meer, want er was veel industrie. De fabrikanten gaven zonder aarzelen duizenden guldens en de gewone inwoners van Geldrop betaalden allemaal naar draagkracht mee. Het gemeentebestuur tenslotte, maakte de bouw van de tweede toren mogelijk, met een uurwerk. Dat was nodig in een tijd waarin nog niet iedereen een horloge had.

Foto: BHIC / Frans van de Pol, 2014

Foto: BHIC / Frans van de Pol, 2014

Tot zover “de stenen”. De kerk was natuurlijk middelpunt van de parochie, maar als gelovige had je te maken met mijnheer pastoor. Middelaar tussen hemel en aarde. Ga er maar aan staan. De pastoor had een belangrijke taak. ‘Herder’ van de ‘kudde’ was hij. Iemand die ontzag inboezemde. Iemand die middenin het leven stond. Iemand die zijn parochie door en door kende, al was het maar door alle biechten die hij moest aanhoren. Ze zullen er maar druk mee zijn geweest, pastoor Van Mackelenbergh en zijn kapelaan C.P. Bresser. Of denk aan pastoor Martin, die in de jaren zestig de kerkgemeenschap onder zijn hoede had. Ken je ze nog? Vertel het ons hieronder. 

Pastoor Mackelenbergh Pastoor A.A.M. Mackelenbergh (Katholiek Documentatie Centrum, AFBK-2a13939) Pastoor Martin Pastoor J.L.M. Martin op de foto met zijn familie. Hij was duidelijk niet de enige in het gezin met een roeping. (Katholiek Documentatie Centrum, AFBK-7d0003)

Reageer op dit verhaal

Heb je al een account? Log in met je gegevens.

Heb je nog geen account? Plaats zonder inloggen, of Registreer een account

Help spam voorkomen en los de volgende som op:
Geef mij een andere som.

Lees ook deze verhalen