De heilige Gertrudis van Nijvel (626-659) stichtte een klooster in – inderdaad – Nijvel. Haar vader had echter andere plannen met haar: ze mocht niet in het klooster gaan, maar moest trouwen. Gertrudis vluchtte en nam een schip naar het noorden. Uiteindelijk belandde ze op het riviertje de Donge en ze ging bij een heuveltje aan land. Daar zou ze de rest van haar leven in gebed verblijven.
Het bewijs dat Gertrudis in de zevende eeuw op dat heuveltje bij de Donge heeft gewoond, is nooit geleverd. Maar toch kreeg het haar naam: Geertruidenberg. In de veertiende eeuw verrees er een grote kapittelkerk, die nu nog steeds het beeld van het stadje bepaalt.
Maar we hebben het hier over roomse kerken. De oude Gertrudiskerk is na de periode reformatie nooit teruggegeven aan de katholieken. Zij bouwden in de negentiende eeuw een neogotische kerk, maar die is in 1963 vervangen door een moderne betonnen kerk.
Foto: BHIC, Collectie Provincie Noord-Brabant
Dat beton was er ook de oorzaak van dat de kerk niet lang heeft standgehouden. Betonrot maakte in 1996 de sloop onvermijdelijk. Op de plaats van de kerk staan nu woningen en een kapel.
In 1971 telde Geertruidenberg 5.620 inwoners, waarvan 84% rooms-katholiek was. De pastoor werd toen bijgestaan door één kapelaan.
Gaan we een stukje terug in de tijd, naar het midden van de jaren zestig, dan hebben we het over pastoor Slootmaekers. We zien hem hiernaast op de foto - op welke leeftijd is niet helemaal duidelijk maar de parochianen van toen zullen hem vast nog wel herkennen.
Gaan we nog een stapje verder terug, dan komen we in de jaren vijftig pastoor Vincentius van der Wee tegen, geboortejaar 1886. Deze zielzorger zal zijn parochie toen onderhand wel hebben gekend. Hij was daar immers al in 1932 ingehaald. Zijn steun en toeverlaat was in de jaren vijftig kapelaan A.C.M. van Loon.
Pastoor Slootmaekers (foto: collectie Katholiek Documentatie Centrum, id.nr. 
