Net als in het nabijgelegen Terheijden kregen de katholieken van Teteringen in het begin van de negentiende eeuw hun kerk terug. Beide waren sinds 1648 in protestantse handen. Terheijden behield zijn kerk en heeft nu een rijksmonument. In Teteringen werd eerst in 1810 en later in 1927 een nieuwe kerk gebouwd. Maar ook hier hebben ze een kerk die als rijksmonument is geclassificeerd.
De huidige Willibrorduskerk in Teteringen is een van de laatste scheppingen van de architect Jacques van Groenendael. Het is een zogenaamde ‘volkskerk’. Dat wil zeggen dat het altaar vanuit de hele kerk goed zichtbaar is; het volk werd zo meer betrokken bij het centrale gebeuren tijdens de mis.
Het gebouw is een van de hoogtepunten uit het werk van Van Groenendael, maar tevens van belang voor het aanzien van Teteringen. De kerk geeft het voormalige boerendorp - nu een forenzendorp - een markant centrum.
In vroeger tijden was Teteringen een merkwaardig bedevaartsoord, toegewijd aan Sint-Willibrord. Ouders gingen er met hun kinderen naartoe om bescherming af te smeken. Elk jaar was er na Pinksteren een speciale ‘kindjeskermis’, waarop moeders met hun kinderen naar Teteringen kwamen om ze te laten zegenen.
Op de een of andere manier veranderde die traditie in de twintigste eeuw: de Willibrordzegen werd niet alleen in het voorjaar gegeven, maar ook in november. Dan kwamen er echter geen moeders met kinderen, maar boeren met paarden, karren en landbouwwerktuigen naar Teteringen om deze door Willibrord te laten zegenen.
Kapelaan E.P. Modde (foto: coll. Katholiek Documentatie Centrum, nr. AFBK-2a14062)
Maar wat weet jij eigenlijk nog van het leven in de Willibrordusparochie en van de pastoors en kapelaans met wie je vroeger te maken had? Wij zijn benieuwd naar jouw herinneringen.
Denk aan pastoor A. Andriessen, die in 1941 op 46-jarige leeftijd in de parochie werd ingehaald. In Teteringen droeg hij tot minstens halverwege de jaren zestig de H. Mis op. Hij kreeg hulp van een kapelaan, de priester E.P. Modde, die we hiernaast op de foto zien.
