Sommige mensen weten al heel jong wat ze willen gaan doen, “later, als ze groot zijn”. Monique van Heist was ongetwijfeld één van hen: als 8-jarige maakte ze al zelf kleding voor haar barbiepoppen, een paar jaar later ging ze op naailes en weer iets later betaalde moeder Van Heist grif voor de pakjes die Monique voor haar maakte…
Na de middelbare school doorliep ze een opleiding aan de Kunstacademie in Enschede, waar ze in 1996 afstudeerde. Er volgde een periode waarin Monique de kost vooral verdiende met banen als verkoopster of fietskoerier en intussen haar eigen stijl ontwikkelde. Ze sleepte in die tijd al vele nominaties voor modeprijzen in binnen- en buitenland in de wacht.
De wens om een eigen modelabel te lanceren bracht haar er in 2003 toe om verder te gaan studeren aan het Fashion Institute in Arnhem. Meteen na haar afstuderen, in 2004, introduceerde ze vervolgens het succesvolle label “moniquevanheist”.
De normale gang van zaken in de modewereld beviel haar echter helemaal niet. Het maken van de ene na de andere vluchtige en seizoensgebonden collectie, de peperdure glamourpresentaties van kleding die dan werd geproduceerd in sweatshops in lage-lonen landen: het was niet echt zoals Monique het graag wilde. Het gaat Van Heist om, in haar eigen woorden, “extreme eigenheid” en zij deed het dus van meet af aan anders. Zo werd haar collectie “La fille Simon” gepresenteerd op een doornat grasveldje op een Amsterdams industrieterrein, met een eenvoudig vlondertje als catwalk.
Voor haar collectie “Clive” stond het publiek ergens buiten te blauwbekken, terwijl een groot deel van de aanwezigen niet eens in de gaten had dat de presentatie al begonnen was: de modellen die de collectie toonden wandelden gewoon tussen hen door… Haar stoere ontwerpen, vaak ontdaan van alle glamour, zweefden in die jaren volgens de eigenzinnige Van Heist zelf, “in het grensgebied tussen mooi en lelijk”.
Monique’s meest succesvolle zet kwam in 2009, met de lancering van het project “Hello Fashion”. Een voorproefje van de bijbehorende collectie sleepte in 2008 bij de “Mercedes Benz Dutch Fashion Awards” al alle beschikbare prijzen in de wacht. Het idee achter Hello Fashion, dat een looptijd van 10 jaar moest krijgen, was om één collectie te creëren met stukken die langere tijd leverbaar zouden blijven en mede daardoor hun waarde zouden behouden. Een groeiende collectie die steeds zou worden aangevuld met geheel nieuwe ontwerpen en met varianten (in kleur en materiaal) op oudere modellen. De kledingstukken moesten, zegt Van Heist zelf, “houdbaar” zijn, ze moesten goed te combineren zijn en fijn om te dragen. En tussen haakjes: alles zou onder fatsoenlijke omstandigheden in Europa worden vervaardigd. Deze onderneming, afgerond in 2019, leverde uiteindelijk zo’n 90 verschillende kledingstukken op, die vooral in winkels in Nederland en België werden verkocht. Maar ook in b.v. Seoul….
Verschillende van de topmodellen uit de Hello Fashion-collectie blijven ook na 2019 in de een of andere vorm leverbaar, in maten tot en met XXXL. Van andere stukken is het de bedoeling dat de patronen in boekvorm beschikbaar komen, zodat iedereen deze naar hartenlust zelf na kan gaan maken of er een eigen draai aan kan geven…
Van Heist zelf wil de komende jaren, vanaf 2019, iets meer terug gaan grijpen op kleding van vroeger. Ze wil een collectie maken die is gebaseerd op oudere ontwerpen, maar dan wel met een moderne twist, een “hommage aan dierbare kledingstukken van oudere generaties”. Maar bedrijfskleding, ze ontwierp die al voor het Zeeuws Museum, lijkt haar ook wel wat…
