Ofschoon Neerloon bijna helemaal omringd werd door het Land van Ravenstein, maakte het deel uit van het Land van Cuijk. Vandaar dat de dertiende-eeuwse Sint-Victorkerk in 1648 voor de katholieken verloren ging. Doordat er in het dorp geen protestanten woonden, verviel het gebouw zienderogen.
In de Franse Tijd kwam de kerk weer beschikbaar voor de katholieke eredienst.
De oude parochiekerk had in 1520 drie altaren, toegewijd aan de H. Catharina, aan de H. Nicolaus en aan het H. Kruis. In een aantekening van 1571 noemt men slechts het altaar van de H. Nicolaus, waaraan een geringe beneficie was verbonden. De zeer aanzienlijke goederen van de kerk zijn in 1649 aangeslagen, waardoor er veel verloren is gegaan.
In 1820 veroorzaakte een dijkdoorbraak een grote overstroming in Neerloon, waarbij de kerk onherstelbaar beschadigd raakte. Schip en koor werden in 1821 herbouwd in waterstaatsstijl. Op 22 mei 1821 legde pastoor Henricus van den Oetelaar de eerste steen voor de renovatie van de kerk, die tegen de oude toren is aangebouwd. De vierkante toren bezit een tufstenen onderbouw, het restant van de oude middeleeuwse toren. Het metselwerk daarboven is opgetrokken uit baksteen waarbij nieuwe galmgaten gemaakt zijn die de oude dichtgemetselde vervingen.
Door omstandigheden is de nieuwe kerk in 1824 betrokken en op 5 september 1848 vond de kerkwijding plaats door Joannes Zwijssen, bisschop van Gerra. In de kerk bevindt zich een zeer fraai, eikenhouten beeld van Sint Victor, levensgroot, in Romeinse wapenrusting met vaandel en palmtak, met daarnaast een klein engeltje dat hem de martelaarskrans aanbiedt. Waarschijnlijk is het vervaardigd kort na de bouw van de kerk.
Het orgel dateert uit 1848: het is een Smits-orgel met nog het volledige originele pijpwerk.
Boven de ingang van de kerk staat met grote letters een gedichtje uit de vijftiende eeuw: Et canamus: Victor ave In eterna gloria: Tuum nomen est suave Victor a victoria. Men had ook de middelnederlandse vertaling kunnen nemen, die er in het oorspronkelijke onmiddelijk op volgt: En synghen: Victor, syt gegruyt In der ewigen glorien: Want dyn naem die is soe zuyt: Victor van victorien.
Het gebouw is een rijksmonument.
Op de foto's hieronder zien we twee pastoors uit de jaren van het rijke roomse leven. Het zijn pastoor De Beer en zijn opvolger pastoor Poell, een pater 'spiritijn' (lid van de Congregatie van Paters van de Heilige Geest). Poell werd in 1963 ingehaald in de parochie Sint Victor.
Zilveren priesterfeestpastoor F.J.B.M. de Beer, 1957. (foto: Fotopersbureau Het Zuiden, bron: collectie BHIC, id.nr. 1633-003827)
mirjam dankers v.d. sanden
zei op 28 juli 2009 om 16:18
geweldig om zoveel te kunnen lezen over de historie van neerloon. graag zou ik nog eens, net als vroeger, naar de h. mis in neerloon willen, weet iemand de tijden van een dienst in de h.st.viktor, zou iemand mij dat door kunnen mailen, graag en bedankt.
mirjam dankers v.d. sanden
zei op 28 juli 2009 om 16:22
Misschien is telefonisch makkelijker als iemand mij de tijden kan vertellen:
0497-515754 Het gaat om mis-tijden van de H.St. Viktor. Alvast bedankt.
Mirjam Dankers van der Sanden
5521 KH EERSEL
leon van liebergen
zei op 5 januari 2012 om 15:10
Het orgel is voorzien van een beeld van de H.Cecilia, vervaardigd door de Udense beeldhouwer Petrus Verhoeven en dateert van omstreeks 1800. Verhoeven heeft zich daarbij laten inspireren door het oudere, Mechelse beeld van dezelfde heilige uit het eind van de zestiende eeuw en dat zich bevond voor het orgelfront van het beroemde Smitsorgel te Reek
Rien Wols, namens BHIC
bhiczei op 5 januari 2012 om 16:35
Dank voor die nadere info, Leon. Dat heeft er meteen toe geleid dat mijn collega Henk Buijks een foto van het orgel uit zijn archief heeft gehaald die we nu bij het verhaal hebben gezet. Door te klikken krijg je een detailfoto waarop Cecilia goed is te zien.
In de Franse Tijd kwam de kerk weer beschikbaar voor de katholieke eredienst.
Boven de ingang van de kerk staat met grote letters een gedichtje uit de vijftiende eeuw: Et canamus: Victor ave In eterna gloria: Tuum nomen est suave Victor a victoria. Men had ook de middelnederlandse vertaling kunnen nemen, die er in het oorspronkelijke onmiddelijk op volgt: En synghen: Victor, syt gegruyt In der ewigen glorien: Want dyn naem die is soe zuyt: Victor van victorien.
