De H. Leonarduskerk in Beek en Donk

De Leonarduskerk werd voltooid in 1897 en kreeg de bisschoppelijke zegen in 1898. Het statige godshuis was het middelpunt van een gelijknamige parochie, gesticht in 1894 en onder het toeziend oog van bouwpastoor Jacobus Wouters.

De Leonardusparochie was de tweede parochie van Beek en Donk, naast die van de St. Michaël. De voornaamste pleitbezorgers van die nieuwe kerkgemeenschap waren Piet van Thiel, Antonius van Empel en Henricus Rooijakkers. Aanvankelijk vonden zij de pastoor van de H. Michaëlparochie tegenover zich, die zijn onvrede over de mogelijke splitsing niet onder stoelen of banken stak. Het mocht niet baten, echter, want de bisschop gaf groen licht en in 1886 kon de bouw beginnen. Aan de bekostiging daarvan droeg ook, middels collecte, de lokale bevolking bij. Het resultaat was een knap staaltje neogotiek uit de koker van architect C.J.H. Fransen, een leerling van Pierre Cuypers. In de jaren '20 was het aantal parochianen dusdanig groeiende, dat besloten werd om de kerk uit te breiden.

In de late twintigste eeuw onderging ook Beek en Donk de gevolgen van teruglopend kerkbezoek: de parochies H. Leonardus en H. Michaël werden samengevoegd tot de parochie Beek en Donk.

De Leonarduskerk, die na de fusie gewoon in gebruik was gebleven, moest in 2013 alsnog dicht. Het gebouw werd toen aan de rooms-katholieke eredienst onttrokken. Met de fusies was het daarna overigens nog niet gedaan. In 2015 gingen alle voormalige parochies in de gemeente Laarbeek op in de parochie Zalige Pater Eustachius van Lieshout.

Reageer hieronder en deel je herinneringen aan de kerk, het leven in de parochie en de geestelijken van vroeger - zoals aan S.J. Morel, die in september 1946 op 46-jarige leeftijd tot herder van de Leonardusparochie werd benoemd. Uit de Piusalmanak blijkt dat hij midden jaren zestig maar liefst 3300 parochianen onder zijn hoede had, zonder dat hij daarbij geholpen werd door een kapelaan.