Heel het Marktveld was in vroegere tijden begroeid met schraal gras. In droge periodes was het één stoffige vlakte, maar wanneer het regende, veranderde alles in een grote modderpoel. Op het Marktveld stond het raadhuis met de dorpslinde en de lindepoel.
Onder de takken van de dorpslinde, geplant in 1691, werd recht gesproken. Aan de boom moest in de jaren van zijn bestaan veel onderhoud verricht worden. In 1876 is de lindenboom bij de storm gedeeltelijk stuk gewaaid en ging zijn fraai aanzien totaal verloren. Besloten werd toen om de gehavende boom met staketsel te verkopen voor achtentwintig gulden en vijftig cent.
Voor de jeugd was de Markt een speelterrein. Regelmatig zijn er verordeningen te vinden dat het verboden was om met stenen, klippels, ballen of wat dan ook naar het raadhuis en vlashuis te werpen. Ook werd verboden om rommel of viezigheid in de Lindenpoel te werpen om deze zuiver te houden. Uit die verordeningen blijkt dat ook het vee dat over de Markt naar de weide in de Neul werd gebracht, niet gespaard werd: kwajongens bekogelden de koeien uit baldadigheid met stenen en stokken.
Een gedeelte van de Markt, met name de straatkant, komt al in de negentiende eeuw voor als gemeenteweg, belegd met klinkers.
In 1939 komt in de gemeentevergadering naar voren dat het misschien wel het allerbeste voor het Marktveld zou zijn als dit met klinkers zou worden bestraat. De kosten daarvan worden geraamd op tienduizend gulden, waarna men dan voor een groot aantal jaren van alle kosten af zou zijn. Alle leden zijn het er over eens, dat bij bestraten het landelijke van het Marktveld wordt weggenomen, en het dorpsschoon er door wordt geschaad.
Toch zal het zeer waarschijnlijk de enige afdoende manier zijn, om de Markt stofvrij te maken. Uiteindelijk wordt het besluit om de Markt te bestraten weer ingetrokken wegens de nogal hoog oplopende kosten. Burgemeester en Wethouders waren bovendien van oordeel dat het dorpsschoon er teveel door werd geschaad.
De heer Dr. Ir Deckers zegt met genoegen dit voorstel van Burgemeester en Wethouders te vernemen. Hij was in de bewuste vergadering niet aanwezig, doch zou alsnog zeer zeker tegen het nemen van het besluit hebben gestemd uit schoonheidsoogpunt.
In 1940 bestelt de gemeente bij de betonfabriek van F. Thijssen te Mill grint ten behoeve van het Marktveld. Pas in 1959 wordt het Marktveld bestraat met een half miljoen kleine steentjes afkomstig van wegen in de Kempen.
De heer Van de Kamp constateert dat de kiosk in een zeer slechte en desolate toestand verkeert en dat dringend herstel nodig is. Hij zou B&W in overweging willen geven hiernaar een onderzoek in te stellen. Na de Tweede Wereldoorlog wordt de oude kiosk afgebroken om in 1948 plaats te maken voor een nieuwe.
Foto’s: Jo van der Kaaij Bron: Brabants Historisch InformatieCentrum, Bep van Lieshout in Heemschild 28 (1994), afl. 4, p. 25v.
Onder de takken van de dorpslinde, geplant in 1691, werd recht gesproken. Aan de boom moest in de jaren van zijn bestaan veel onderhoud verricht worden. In 1876 is de lindenboom bij de storm gedeeltelijk stuk gewaaid en ging zijn fraai aanzien totaal verloren. Besloten werd toen om de gehavende boom met staketsel te verkopen voor achtentwintig gulden en vijftig cent.
Een gedeelte van de Markt, met name de straatkant, komt al in de negentiende eeuw voor als gemeenteweg, belegd met klinkers.
Toch zal het zeer waarschijnlijk de enige afdoende manier zijn, om de Markt stofvrij te maken. Uiteindelijk wordt het besluit om de Markt te bestraten weer ingetrokken wegens de nogal hoog oplopende kosten. Burgemeester en Wethouders waren bovendien van oordeel dat het dorpsschoon er teveel door werd geschaad.
