Aan de Ginnekenstraat, in het winkelhart van Breda, stond van 1890 tot 1967 de neogotische Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk. De 80 meter hoge toren behoorde tot de blikvangers van de stad.
Foto: G.Th. Delemarre, 1965. Bron: Collectie Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 96.525
In feite was de ‘O.L.V.-Hemelvaart’ als parochiekerk de opvolger van de middeleeuwse Onze-Lieve-Vrouwekerk, die in 1637 definitief in protestantse handen kwam. Vanaf 1688 maakten de katholieken in de binnenstad gebruik van een schuilkerk aan de Waterstraat 5. Deze werd in 1715 afgebroken en door nieuwbouw vervangen.
In 1837 mocht het pand er ook van buiten weer als een kerk uitzien en veranderde het in een waterstaatskerk. Na het gereedkomen van de O.L.V.-Hemelvaartkerk kreeg het gebouw een andere bestemming en kwamen er twee verdiepingen in (1891). Nu is Theaterdinersalon De Avenue erin gevestigd.
Jan Jurien van Langelaar was in 1888 de architect van de O.L.V.-Hemelvaartkerk, die als zijn belangrijkste wordt beschouwd. Terwijl midden jaren 1960 elders in Breda nog nieuwe katholieke kerken werden gebouwd, werd deze citykerk aan de eredienst onttrokken (1966). Dat had zeker te maken met de trek van de binnenstadsbewoners naar de buitenwijken. Sloop lag voor de hand, temeer omdat in die jaren in Nederland weinig waardering was voor neogotische architectuur. In 1967 mochten de slopers aan het werk.
De kerk was het middelpunt van de parochie. Een plek van bezinning, bijpraten over alledaagse dingen en natuurlijk het vieren van de H. Mis. Om alles in goede banen te leiden was er de pastoor. Welke geestelijken kun jij je nog herinneren?
Denk bijvoorbeeld aan pastoor J.C. van Osta, die in 1948 in de parochie werd ingehaald. Of aan zijn kapelaan C.C.M. Ligtenberg, hiernaast op de foto, die al een jaar eerder naar de parochie was gekomen. Samen waren zij minstens tot halverwege de jaren zestig het gezicht van de O.L. Vrouweparochie.
