De Sint-Willibrorduskerk in Hooge Zwaluwe

Wellicht was er geen geld om een echte architect aan te trekken, want de naam van de ontwerper van de kerk is onbekend zodat men vermoedt dat een plaatselijke timmerman of aannemer voor het bouwplan verantwoordelijk is. Maar de man wist wel wat hij deed: de kerk is een bijzonder voorbeeld van vroege neogotiek en tegenwoordig een rijksmonument.

Dankzij de kerk werden de katholieken ineens zichtbaar in het dorp, dat tot dan toe door de protestanten werd gedomineerd. De katholieke kerk en de bijbehorende pastorie en het kerkhof, die in het zuiden van het dorp lagen, werden als het ware de roomse pendant van de protestantse kerk en het gemeentehuis in het noordelijk deel. De grens werd gevormd door de spoorlijn ’s-Hertogenbosch-Lage Zwaluwe.

De Willibrorduskerk werd ook nog bedevaartsoord. Direct na de inwijding van de kerk werd er een relikwie van de H. Gerlachus geplaatst. Vooral boeren uit de omgeving kwamen hiernaartoe om bescherming tegen ziekten van het vee af te smeken. Deze devotie verdween rond 1960 en het beeld van de H. Gerlachus dat tientallen jaren in de kerk had gestaan, verdween ook – gelukkig naar het Breda’s Museum en niet naar een rommelmarkt, zoals vele andere beelden in die tijd.

In 2013 werd de kerk aan de katholieke eredienst onttrokken.

Op de foto hieronder staat de priester W.A. (Willem) Schakenraad, die in 1950 op vijftigjarige leeftijd in de parochie St. Willibrordus werd ingehaald. Uit de Piusalmanak blijkt dat zijn parochie midden jaren vijftig uit zo'n 800 katholieke inwoners bestond.

Over Schakenraad en de andere geestelijken van de Sint Willibrordus en de Vijf Heiligenparochie weet jij vast nog wel het een en ander te vertellen. Deel je herinneringen met ons, door hieronder een reactie achter te laten. We zijn benieuwd!