Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
Chat is online op maandag t/m vrijdag van 10.00 - 16.00 uur en van 19.00 - 22.00 uur.
Op dit moment zijn we offline. Je kunt je vraag stellen via e-mail of WhatsApp: 06-12887717 (alleen berichtjes)
Meer informatie over de chat-service? Klik hier
“Ik wil graag beloven nergens te overdrijven. Maar ik kan u niet beloven volledig te zijn. Beschouw dus mijn relaas niet al te zeer als een ‘sterk’ verhaal. Het is een eerder een verdund verhaal”, zo begint deze onderwijzer zijn verhaal in een krantenartikel uit De Linie van 15 september 1950. Zijn zoon André heeft zijn vader deze gebeurtenissen nooit horen vertellen, en stuitte nog maar pas geleden bij het BHIC op dit artikel.
Hierin beschrijft zijn vader hoe hij zich opmaakt voor een verhuizing naar Elshout waar hij hoofd van de school wordt. Maar zodra alles gepakt staat, komt de ‘onvergetelijke zondag waarop de corridor langs Veghel, Uden, Nijmegen en Arnhem naar het IJsselmeer werd voorbereid’.
Van den Brink tekent op hoe er ’s middags talloze vliegtuigen laag over Wijbosch vliegen en op een onverwacht ogenblik – ‘het leek wel een sprookje’ – duizenden parachutisten boven de heide hangen. “We waren uitzinnig van vreugde”, gaat Van den Brink verder, maar te vroeg: het oorlogsgeweld zou nog in alle hevigheid gaan losbarsten. Op indringende toon beschrijft de onderwijzer over de haveloze Duitser die hun huis binnenstapt, de wieg met het kleine meisje ziet en dan een foto uit zijn zak haalt. “Twee lieve meisjes met krulhaar”, schrijft Van den Brink, om daarna te verzuchten: Ach, die oorlog…
Het verhaal gaat verder, over het oorverdovende artillerievuur, over hoe Van den Brink zelf aan de dood ontsnapt (‘de dood deed een vlugge greep naar ons stoffelijk omhulsel’), over het huis dat in vlammen opgaat en hun vlucht naar Kaatsheuvel. Het hele verhaal lees je hier. Zoals André van den Brink stelt: “Het lijkt me een goede zaak om zoveel mogelijk mensen bewust te maken van de impact van oorlogsgeweld, waar ook ter wereld.”