De tekendoos van vader

De oefeningen bestonden uit figuur- (rechtlijnig, spiraal of krulletrek) en houtverbindingen. De tekeningen werden eerst met potlood getekend en daarna overgetrokken met Oost-Indische inkt. Soms werd de tekening verduidelijkt met waterverf. In Uden zijn de tekeningen geparafeerd door Architect J. Frankefort, bouwkundige in Uden.

Het tekenonderwijs dat mijn vader volgde, werd ook op zondag gegeven. Dat was heel normaal. Later in 1907 was er een vervolgopleiding in Oss, reizend per stoomtram ging mijn vader erheen.

Bij het BHIC in Grave heb ik in 2011 een tekening in handen mogen hebben die mijn eigen vader in 1914 tekende. Op dat moment werd ik er koud van! Met in het tekenpapier de gaatjes waarmee die op het tekenbord gespannen was. De tekening was voor de bouw van zijn eerste werkhuis annex timmerwinkel op het buurtschap Maasstraat in Uden. De aanvraag was ondertekend door zijn moeder, als weduwe. Het bestek en vergunning van de bouw is nog aanwezig.

In de jaren twintig is men van het tekenen op papier overgegaan op het tekenen op calqueerpapier. Ook daarvan zijn nog enkele calques voor de bouw van een huis of boerderij bewaard. Met deze nieuwe techniek was het mogelijk een tekening te kopiëren en kreeg men de zogeheten “blauwdrukken”. Van de getekende calques zijn er enkele bewaard gebleven. Ook de tekendoos is er nog.

Kopiëren bestond in die tijd niet. Dat kon alleen met carbonpapier en dan met het gebruik van een (aniline) potlood. Van met de kroontjespen geschreven documenten maakte vader een geschreven kopie, een vulpen heeft vader nooit gebruikt. De teken- en schrijfplek was aan de keukentafel. Wanneer we met vader de tafel deelden, was het stilzitten geblazen!

Meer weten over hoe het blauwdrukken in z'n werk gaat? Lees dan ook het verhaal Twee generaties Heijkants.