"Bij een zelfbewuste gemeenschap hoort een zelfbewuste gemeente" sprak de Boekelse burgemeester Bos zijn inwoners ooit toe. Een zelfbewuste gemeente gaat uit van innerlijke kracht. Symbool bij uitstek voor een zelfbewuste gemeente is het gemeentehuis. Meestal prominent geplaatst aan een pleintje.
Zo ook in Boekel. Al vanaf 1931 is het pand aan het Sint-Agathaplein de 'Trotsch der gemeente'. Op 11 juni van dat jaar is het feest. De vlaggen hangen uit voor de opening van het nieuwe Raadhuis.
Onder de klanken van het 'Wilhelmus' en 'O, Brabant u heb ik lief' opent de Commissaris van de Koningin "onder groote belangstelling" het pand. "Een frisch, kloek-gelijnd gebouw" naar het ontwerp van de architecten Heijkans en Van de Laarschot. De nieuwbouw is "een bewijs van vooruitgang der gemeente" aldus de Boekelse burgemeester Schafrat. En het was hard nodig. Het miniatuur-raadhuisje uit 1848 kon niet langer mee. Het voldeed niet meer aan hedendaagse eisen. Maar waar Boekel destijds op aandringen van de provincie een raadhuisje had móeten bouwen, was het besluit tot nieuwbouw nu geheel op eigen initatief genomen.
Boekel, van volgzaam naar zelfbewust. Het te bouwen raadhuis brengt overigens heel Boekel in beroering. Zowel de levenden als de doden. Want bij het grondwerk wordt een "massa menschenbeenderen opgedolven". Het oude Boekelse kerkhof blijkt onder de bouwlocatie te liggen. De voorouders "waarvan de meeste nog al stevige botten hebben gehad" kunnen hun eeuwige grafrust vergeten. Ze zullen vast en zeker trots geweest zijn op het resultaat van al dat slopen, graven en bouwen in het dorpshart. Het ontwerp van Heijkants en Van de Laarschot is een plaatje.
Boven de entree in stalen letters 'RAADHUIS BOEKEL'. Licht en lucht kunnen er aan alle kanten binnen. De raadzaal, het heilige der heiligen, is "up to date ingericht: gezellig ,rustig en voornaam". Vanuit deze ruimte kan Boekel met een gerust hart bestuurd worden. "Met het oog op den blijvende voortuitgang", aldus burgemeester Schafrat. "En dat de besluiten die in de zaal zullen worden genomen, onder Gods zege mogen strekken tot heil en bloei van onze gemeente. Ik heb gezegd."
Dit verhaal verscheen eerder in Brabants Dagblad
