De Valk maakt een bliksemstart, door meteen in dat eerste jaar kampioen in de Tweede Klasse te worden. Het eerste elftal besluit in 1913 over te stappen naar de grotere Nederlandsche Voetbal Bond en wordt prompt wéér kampioen, nu in de Derde Klasse.
Hun plaats wordt in de BVB intussen doodleuk overgenomen door het tweede elftal en alsof het de normaalste zaak van de wereld is wordt ook dat tweede team probleemloos kampioen.
De Eerste Wereldoorlog gooit daarna roet in het eten. In het laatste oorlogsjaar moet De Valk zich zelfs terugtrekken uit de competitie. Daarna duurt het even voordat de vereniging weer helemaal op het oude niveau is, maar in 1924 worden de “Valken” opnieuw kampioen en promoveert de vereniging naar de Eerste Zuidelijke Klasse van de NVB.
Die Eerste Klasse blijkt het volgende decennium nét te hoog gegrepen: De Valk weet zich daar steeds enkele jaren te handhaven, zakt dan terug naar de Tweede Klasse, wordt vervolgens kampioen, promoveert, enzovoorts.
Na de Tweede Wereldoorlog vinden we De Valk weer terug in de Tweede Klasse van de KNVB. De club wordt daar als vanouds met de regelmaat van de klok kampioen, maar promotie gaat steeds aan hun neus voorbij. (Promotie moet in die jaren worden afgedwongen in een nacompetitie tegen de andere districtskampioenen.)
Betaald voetbal
En dan, in 1955, is het opeens raak: De Valk is weer eens de kampioen van de Tweede Klasse geworden en dit keer weten ze wél te promoveren.
Een mooie gelegenheid om betaald te gaan voetballen - dat kan sinds 1954 - en zo duikt de club in het seizoen 1955-1956 op in de Eerste Klasse van het betaald voetbal. Nadat daar een verdienstelijke negende plaats wordt behaald, vinden we het team in seizoen 1956-1957 terug in de Tweede Divisie. Overigens zonder een van de beste spelers die De Valk ooit gehad heeft: linksbinnen Jacques de Wit werd in 1956 na veel heibel weggekaapt door PSV.
Het eerste seizoen in de Tweede Divisie verloopt moeizaam, maar in de jaargang 1957-1958 gaat het een stuk beter: de club wordt vierde. Achteraf hun beste prestatie ooit.
Nog twee top-10 noteringen volgen, maar in de competitie van 1960-1961 gaat het mis. Het trotse De Valk eindigt als laatste en wordt teruggezet naar het amateurvoetbal.
De afloop
De vereniging sputtert hevig tegen. Om fondsen te verwerven verkopen ze sterspeler Miel Pijs voor veel geld aan PSV, maar het haalt niets uit: De Valk verdwijnt uit het betaalde voetbal. En eigenlijk is dat het beste dat ze kon overkomen. De Valk was immers nooit een rijke club. De spelers hadden een minimumcontract van ƒ 600.- per jaar (naar huidige maatstaven zo’n € 1.600,-). Valkenswaard was een kleine plaats, dus op financiële steun van het bedrijfsleven hoefde de niet-katholieke vereniging nauwelijks te rekenen. In de directe omgeving opereerden veel rijkere concurrenten als EVV Eindhoven en PSV. De Valk zat dus voortdurend in geldnood en het was vrijwel onmogelijk om grote talenten aan te trekken of vast te houden.
Als amateurvereniging kwam de club veel meer tot haar recht: Na de degradatie werden ze al in 1963 weer nationaal kampioen bij de zondagsamateurs. De Valk vinden we nog steeds terug in dat amateurvoetbal. Meestal als Eerste Klasser, soms zelfs als Hoofdklasser en met een steeds verder uitpuilende prijzenkast, want nagenoeg altijd is de club een serieuze titelkandidaat!
