De vrolijke noten van de Schröders

“Er was geen radio en geen pick-up”, legt De Gelderlander in 1968 uit, om aan te geven dat er in de beginjaren van Joseph Schröder nauwelijks sprake was van enige muziek in het openbare leven. Joseph is organist in de kerk en richt in 1893 de fanfare Vriendenkring op. “Alleen ingewijden kunnen zich voorstellen dat het enorm veel geduld en tact heeft gekost om het gedaan te krijgen dat men reeds binnen een half jaar de eerste serenade kon brengen”, schrijft De Gelderlander.

Na 35 jaar maakt Joseph plaats voor zijn eveneens muzikale zoon Herman. “Onder leiding van Herman groeide Vriendenkring in kwantiteit en kwaliteit. Vriendenkring is voor Herman de enige grote liefde geworden, waarmee hij om te zeggen “getrouwd” is.” Bij het afscheid van Herman zijn de woorden dan ook meer dan lovend. “Schröder is het anker geweest van 1928. De schakels van de ketting die toen aan dat anker vastzaten - de muzikanten - zijn allen vervangen. Hij, het anker, is gebleven. Hij heeft ze in het werk allen overleefd”, zegt burgemeester Stuij. Schröder is niet alleen muzikaal, hij blijkt ook nog ‘vriendelijk en charmant’. “De fanfare kon altijd met u voor de dag komen. U was een heer”, vindt de burgemeester.

De burgemeester wordt bijna lyrisch als hij verder gaat. De premie van ƒ 100 die Schröder verdiende bij zijn collecte voor het Anjerfonds, hield hij namelijk niet zelf. Hij stelde die onmiddellijk beschikbaar voor de Oeffeltse dorpsgemeenschap. “Uniek in deze materialistische welvaartsstaat.” Bovendien heeft hij zijn directeursgaven ‘gratis weggegeven’. “Had hij dat niet gedaan, dan had hij een villa kunnen kopen”, meent Stuij.

Schröder op zijn beurt is weer positief over de burgemeester. “Dat mijn vader en ik het 75 jaar hebben kunnen doen, hebben we vooral te danken aan de goede bestuurders, die ons steeds terzijde hebben gestaan.” Dat hij zijn vergoedingen niet verzilverde, ‘ach, ik had het niet nodig’.

Hoe zeer Herman werd gewaardeerd, blijkt wel uit de grote opkomst bij zijn afscheid. En dat terwijl er een belangrijke voetbalwedstrijd op de ‘beeldbuis’ te zien is. De burgemeester komt met een passend afscheidscadeau voor deze “halve heilige”: een tafelaansteker, een gouden dasspeld plús manchetknopen.