De zusters en boerderij bij De Rooi Pannen

De zusters

De zusters waren een zelfstandig opererende organisatie, waar wij nauwelijks contact mee hadden. Ze beschikten over een eigen kapel en waren voor ons alleen maar in zicht als men, in de refter, het vuile tafelservies ging inleveren en daarbij het schuifloket werd geopend dat in verbinding stond met de grote keuken. Stiekem keken we dan nieuwsgierig naar binnen! Deze nonnen bakten voor ons het brood en  verzorgden de maaltijden, daarbij droegen zij zorg voor het pakket vuile en schone wasgoed. Wij wisten dat zij er waren. Eerlijk gezegd hadden wij geen klachten over de maaltijden. Er was voldoende te eten en het middagmaal werd gezamenlijk gegeten met de Fathers. Aan de lange eettafel zat dan een Father, die ons als tafelhoofd bediende. Er werd altijd gestart met soep, dan aardappelen met vlees en pudding of pap na. Om half vier kregen we nog de kapjes van het brood besmeerd met boter voor hen die interesse hadden. Niet verplicht!

De boerderij

Net buiten de kloostermuren aan de Reitse Hoevestraat stond een oude boerderij, grenzend aan de Rooi Pannen, waar een zestal broeders van Mill Hill waren ondergebracht. Er waren koeien aanwezig, die gegarandeerd een goddelijk leven hadden in de aangrenzende weilanden. De broeders hadden op deze locatie een boerenbedrijf met varkens, kippen en koeien, hoofdzakelijk voor eigen onderhoud. Maar het was voor hen niet alleen het boerenleven wat de boventoon sloeg, de tuinen moesten ook onderhouden worden, het kerkhof moest er netjes bij liggen, de fruitbomen en de moestuin vroegen hun onderhoud en er waren diverse klussen te doen.

De broeders deelden met ons alle maaltijden, ofschoon deze bij hen meer calorieën zouden bevatten dan bij de studenten. Zij moesten ook meer handenarbeid verrichten. Om terug te komen op de oude boerderij: ik weet niet of deze met de omliggende landerijen eigendom waren van de Rooi Pannen, maar ik weet zeker dat deze boerderij nu, na al die jaren, het bekende Dierenpark de Oliemeulen is. Voor mij nog steeds herkenbaar aan de twee ronde schoorstenen op het dak!

Op de achtergrond rechts staat een voor mij onbekende nieuwbouw, leunend tegen het zusterverblijf wat later werd aangebouwd, volgens mij in de jaren zestig. De kleine raampjes in de achtergevel van het hoofdgebouw (met het platte dak) duiden de slaapzaal van de derde- en vierdejaars aan. Een verdieping lager bevonden zich de leslokalen voorzien van een orgel of piano, waar dinsdag- en donderdagmiddag muziekles werd gegeven aan diverse studenten door een in Tilburg zeer bekende organist: Chris Kuyten.

Ik herinner me nog dat de slachtkippen rijp waren voor consumptie en dat wij mee moesten helpen met het vangen van de kippen! Toen waren het nog andere tijden, want het hakmes werd geslepen en het hakblok werd naar voren gehaald. Men heeft het weleens over kakelen als een kip zonder kop... Nou nou, ik heb ze daar zo zien vliegen, kakelen ging niet meer. Voor mij een hele gewaarwording. Nu niet meer denkbaar, toen golden er andere wetten.

Andere herinneringen aan De Rooi Pannen

Met de broeders had ik goede contacten, omdat ik ook in de vakantiedagen veel te vinden was in dit klooster. Wij waren als het ware ‘buren’! De ringbaan in aanleg scheidde namelijk het klooster van mijn ouderlijk huis. In deze vakantieperiode profiteerde ik van de toegekende vrijheid die mij geboden werd, wat in werkelijkheid niet denkbaar was, want overal waren strenge regels in werking.

Met nog wat andere Tilburgse studenten verzorgden wij dan in de ochtenden de voorbereidingen van de missen en hadden wij een taak als koster en dienden de talrijke missen! Uiteraard moesten wij hierna aan het gezamenlijk ontbijt deelnemen.

Rechts op de cour voorbij het toiletgebouw, bevonden zich noodgebouwen die dateren van de start alhier. Het waren toen noodklaslokalen. Later in mijn tijd was hierin een timmerwerkplaats en achterin een lokaal waar de Edelsmeden Club Tilburg gevestigd was. Een club van edelsmeden die wekelijks hier hun kunsten vertoonden van het maken van kelken en kandelaars etc. Er werden ook open dagen georganiseerd om de vakkennis te demonstreren. Van een van de medestudenten was zijn vader hierin actief.

Postelse Hoeve

De straat waarin de Rooi Pannen gelegen was heette destijds Postelse Hoefstraat en dankte zijn naam aan de schuin tegenover gelegen boerderij “Postelse Hoeve” waar in vroegere tijden de Norbertijnen van Postel een nederzetting hadden. Via de binnenplaats van deze boerderij startte een looproute annex zandpad slingerend langs weiden naar een bosperceel, waar op een open vlakte het toenmalig Mill Hill voetbalveld was gelegen. Later werd de straat naar dr. Ahaus vernoemd, de oprichter van de Rooi Pannen.

Noot van de redactie: heb jij nog informatie of foto's? Laat dan hieronder een reactie achter of stuur een mail naar internaten@bhic.nl.